Ορκίστηκαν, σαν ήντουσαν παιδιά, πως θ' αγναντεύουν το ουρανοθάλασσο και θα κρατούν μαζί για πάντα στο χέρι τους, κλωνί ανθισμένης μυγδαλιάς, την αγάπη τους. Διάβηκαν άνοιξες και καλοκαίρια και φθινόπωρα, ήρθαν και χειμώνες κι αγριοκαίρια, χρόνια δίσεκτα. Χιόνια σκεπάσαν τα μαλλιά τους, μα εκείνοι μαζί! Βασταγεροί στον όρκο τους, με της αμυγδαλιάς το ανθισμένο κλωνί, εκεί, στην ίδια προβλήτα, αχνοβλέπουν τους γλάρους και την θάλασσα κι ελάχιστα ακούν πια κυματισμό και κρωξίματα. Όμως, κόντρα στου Χρόνου τα σημάδια, -τι ευλογία- ν' ανταμώνουν τα γέρικα σώματα εκεί, στην ίδια προβλήτα, στον βωμό του Υμεναίου της τότε παιδικής αθωότητας! 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2022 Αρετή Γουργιώτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ
7Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ
Από την ταινία ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ (1957)
ΣΤΙΧΟΙ Δανάη Στρατηγοπούλου-Γιάννης Φερμανόγλου
ΜΟΥΣΙΚΗ Τάκης Μωράκης
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Σοφία Λόρεν- Τώνης Μαρούδας
Αφιερωμένη η όλη ανάρτηση στην Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας
Πίνακες : Nino Chakvetadze.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου