Να ψέλνει ένα μικρό φτωχοστόλιστο αηδόνι του αυτοκράτορα
Μόνο του να ακουμπά την προσευχή σε μάτια δέησης που σκύβουν προσκυνητάρια χαμηλά να ευχαριστήσουν Εκείνον , δεόμενα να σωθεί κι ο τελευταίος
Να μπουν οι βάρκες στα λιμάνια με ψαριές σωρό
Να γελάσουν ξανά κείνα τα κουρελιασμένα ρούχα ανθρώπων σκιών
Να σμίξουν ο βορράς κι ο νότος πυξίδα στους πλάνητες.
Μα ο αυτοκράτωρ ,πιστός στον τίτλο του, κρατεί εαυτόν σε αναλόγιον θέσης περίοπτης.
Το ‘ φερε από Βαβυλώνες,δέδαλμα κάλλους .
Αλλιώτικα ηχούν στα αυτιά του τροπάρια και κοντάκια πάνω σε ποικιλμένα κατασκευάσματα .
Και το αηδόνι έψελνε μελίσματα λαμπρά σε ώτα ακουόντων την αλήθεια
Μα εκείνος παραδομένος σφόδρα στης πεθυμιάς του την ισχύ ,το φτωχοστόλιστο αηδόνι ούτε άκουσε … «Ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού».*
Μα η εκκλησία μου ίσα ίσα χωρά ψυχής κατασκευάσματα .
· Κατά Ματθαίον, 12,19
Η φωτογραφία είναι από https://el.wiktionary.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου