Απαλλαγμένη από τα περιττά
με κινήσεις μεθοδικές,
βουτάς μέσα στην έρημο της σιωπής.
Με βήμα αργό φτάνω
στην απώτατη άκρη .
Αρνούμαι τον αέρα,
απαλύνω τα σχισμένα χείλια,
σου προσφέρω ανάσες.
Κολλημένος πάνω σου
προσπαθώ να δαμάσω
τις υπέροχες ώρες του πάθους.
Αιφνιδιάζομαι κοιτώντας
τα υγρά μάτια ,
ένα σώμα που δεν φθείρεται.
Με βλέμμα αδειανό
αγγίζω τη γύμνια μέσα κι έξω
γαντζώνομαι από τις ανταύγειες
των πόθων.
Ένα ταξίδι στις εσχατιές
της ύπαρξής σου
μέχρι να δω
το φως του φεγγαριού
να ξεψυχά.
Carpe.
H φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου