Μεσουράνημα..
Κουβαλώ την τελευταία
κηλίδα αίματος
την πρώτη ύλη των ονείρων.
Χωρίς σκέψεις πολλές
φανερώνω τις αδύναμες πτυχές
μια ασάφεια
που κυματίζει τα βράδια.
Σ 'αφήνω να θυμώνεις,
να κάμπτεσαι μέσα μου.
Αγκαλιές χωρίς ανάσα
μετατοπίζουν την απογοήτευση,
τα τσακισμένα μάτια
καλύπτει η θέρμη.
Με κινήσεις διστακτικές
προαναγγέλεις το μεσουράνημα.
Το ξεβαμμένο ρούχο της ζωής βάφτηκε κόκκινο.
Carpe.
Διορία χρονική..
Διορία χρονική
ακόμα εννιά χρόνια ζωής,
πλήρης ημερών
κατανικώντας το φόβο,
αισθάνομαι το διεισδυτικό
άρωμα της βουκαμβίλιας.
Η απληστία είναι υπέρ του χρόνου,
μου αρκούν τα δάκρυα,
μια ανακούφιση αυθεντική.
Οι εφήμερες ατέλειες
σβήνουν
η περιπλάνηση στα εκκωφαντικά χαμόγελα
διαλύει τις συναθροίσεις των σιωπών.
Αδιόρατο προνόμιο
η ενσυναίσθηση ,
η πορεία προς την ευδαιμονία
αρκείται με την πεπερασμένη
εναλλαγή των εποχών.
Τραβώ τις γκρίζες κουρτίνες
τις ανυπόφορες ώρες της φθοράς.
Ο χρόνος σμικραίνει,
η κατάφαση της ζωής
διαλύει την αταραξία του σκοταδιού.
Το αίμα αχνίζει,
η διορία του χρόνου
φαντάζει επαρκής.
Carpe.
Φωτογραφία : Φωτογραφία του Μιχάλη Λιαρούτσου από τη Δύση στις Σπέτσες/ Photo: @mliaroutsos/ instagram
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου