Στη βουή των ημερών
θρυμματίζονται τα χαμόγελα.
Ο αχός των χαμένων ονείρων αντηχεί.
Υπομονετικά δεχόμαστε
τη δουλικότητα προσφορά
των ευάρεστων αρχόντων μας .
Η συγκατάβαση στην ταπείνωση
χαράσσεται με γράμματα αιμάτινα
στις συνειδήσεις.
Ανάσα μοναδική
το κεφάλι ψηλά
να βλέπω τα λάθη τους
που κυριάρχησαν πάνω μας.
Πότε κι εμείς
θα μπορέσουμε
να ζήσουμε έστω και τα λάθη μας;
Δεσμευμένοι στην ευθεία γραμμή
της υποτέλειας
χάρισμα των ευγενών πατρώνων μας
η περιπλάνηση στις όμορφες στιγμές
εξατμίζεται σε μια πορεία προδιαγεγραμμένη.
Μια σφαίρα διαπέρασε
το κελί του βίου μας... οσμίζομαι την παρουσία της.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://ok.ru/group.patsanskay/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου