ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΦΑΒΙΟΥ
-----------------------------------------
Ενα τιμητικό αφιέρωμα της κοινωνικής λειτουργού και συγγραφέα ερευνητικών κοινωνικών μελετών, ΕΛΛΗΣ ΣΤΑΣΙΝΗ, για την ποίηση του ΤΑΚΗ ΦΑΒΙΟΥ,που περιλαμβάνεται στο νέο τεύχος του του έγκριτου περιοδικού ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ,Ο ΘΕΣΣΑΛΟΣ .
......................................................................................................................................
.
«ΟΜΙΛΩ ΑΠΤΑΙΣΤΩΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ»
……………………………………………………………………….
.
ΤΑΚΗΣ ΦΑΒΙΟΣ
-------------------
Ο ποιητής της αδιαπραγμάτευτης ολότητας
……………………………………………………………………….
.
Της Ελλης Στασινή
--------------------------
.
Προσπαθώ να γράψω απαλλαγμένη , όσο είναι εφικτό , από την απεριόριστη εκτίμηση σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο και ζεστό φίλο, έναν ποιητή της καρδιάς μου , που όπως θα αναφέρω και πιο κάτω , αξίζει της καθολικής αναγνώρισης όλων των ένθερμων υποστηρικτών της ακριβής , καθαρής τέχνης που πιστά υπηρετεί .
Δεν ξέρω αν θα κατορθώσω να αφοπλίσω ηθελημένα την θέρμη της ψυχής μου, μέσα από μιαν όσο το δυνατόν αληθινά αντικειμενική κριτική κατάθεση για το πολυδιάστατο έργο
του ποιητή ,συνθέτη, δεινού τραγουδιστή ,λογοκριτικού και δάσκαλου φωνητικής και δημιουργικής γραφής Τάκη Φάβιου , με τα πολλά αστραφτερά πρόσωπα ,μιας πολλά
υποσχόμενης διείσδυσης μέσα σε ένα μεγάλο φάσμα της αισθητικά άρτιας καλλιτεχνικής πραγματικότητας ,αλλά και ονειρικής ιχνηλασίας.
Είμαι όμως βαθιά πεπεισμένη , πως οι πιο πάνω χαρισματικές ιδιότητες του, που συνυπάρχουν αρμονικά σφιχταγκαλιασμένες , ως παλλόμενες εμπειρίες , μέσα σε ένα μεστά επικοινωνιακό και γόνιμο συναπάντημα δυο από τις πλέον σημαντικές τέχνες , αυτήν της μεγίστης συγκινητικής φόρτισης του μεταγλωσσικού εγχειρήματος ,που λέγεται ποίηση, και την πιο αφηρημένη του είδους ,την συμπαντικά δονούμενη ,που δεν είναι άλλη από τη μουσική, δεν θα με άφηναν ποτέ αδιάφορη, ανεξάρτητα από το γεγονός μιας ανιδιοτελούς ανθρώπινης φιλίας και
αλληλοεκτίμησης , που και ο ίδιος με τον μοναδικό του ευγενικό τρόπο ,μου έχει εκφράσει
.
Ε Λ Λ Η
----------------
Eίσαι το ποίημα
Η ηρωϊδα του
Είσαι μια άγραφη σελίδα του
.
Είσαι ‘’εν'οίδα ότι ουδέν οίδα’’
Είσαι μια φρούδα μου ελπίδα
.
Ποιος ξέρει απ'όλα αυτά τι είσαι ?
Μήπως τον οίστρο προσποιείσαι?
.
Θα σε απαγγείλω όμως με στόμφο
Από τα νύχια,ως τον κόρφο
.
Κι αν μες στο ποίημα ζουν αγγέλοι
Κάποιον θα τον φωνάξω Ελλη..
Τ.Φ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
--------------------
Ο Τάκης Φάβιος, ζει, συμπεριφέρεται .εκφράζεται και ανασαίνει ποιητικά. Δεν θα ήταν υπερβολή να αποκαλύψω πως και στην απλή καθημερινότητα του αρέσκεται να συνομιλεί έμμετρα ,ομοιοκατάληκτα, αλληγορικά και πάνω απ’όλα με μια χιουμοριστική διάθεση ,που σπάει κόκκαλα…
Από την επικριτικότητα ,προτιμά τον αυτοσαρκασμό ,από την εμμονική αξιοκρατία ,τη μετριοπαθή διάθεση να αντιμετωπίσει με ειλικρινή επιείκεια τις ανθρώπινες αμετροέπειες και
προβληματικές συμπεριφορές.
Δεν αναφέρομαι βέβαια σε έναν άγιο, αφού όλο το φάσμα στην νοηματική της ποίησης του, αποκαλύπτει ένα ευέλικτο μεν , αλλά πολύ παθιασμένο και αφόρητα αισθαντικό άνθρωπο ,που δεν συμβιβάζεται με τα σκιερά κοινωνικά κακώς κείμενα, τα αντιμάχεται ,μα κυρίως κατανοεί και τις γεννεσιουργές τους
αιτίες, έχοντας μια δεινότητα αναλυτικής διείσδυσης στον πυρήνα της κακεντέχειας τους, τολμώντας να αποκαλύψει και τα δικά του ‘’ κακώς κείμενα ‘’.
&
.
Nα ήξερα τι με περιμένει ,από εκείνα που δεν θα’ρθουν…
.
&
Δεν θα σωπάσω ,μπρος στην αναίδεια του καθρέφτη σου
Που σε θέλει ερωμένη του
Θα σε δω δίχως μάτια…
.
&
Μια ζωή να παλεύεις με το περίβλημα
Κι εκείνο το άτιμο να κρύβεται μέσα σου, μην το δεις …
.
Τ.Φ
.........
.
Κυρίες και κύριοι
Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν λυρικά ασκούμενο μάγο, για έναν κατά την ταπεινή μου γνώμη, αλχημιστή της γοητείας του επεξεργασμένου λόγου, που η εμπνευσμένη μα όχι αυθαίρετη καταπάτηση θεσμοθετημένων λογοτεχνικών κανόνων , το φορμαλιστικό παιγνίδι μαζί τους, αλλά και η συναισθηματική εμβρίθεια των ακριβών του καταθέσεων, φέρνουν κοντά μας μιαν αναντίρρητα πρωτοπόρο και γοητευτική ποιητική περσόνα του καιρού μας .
.
Ο ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΣ ‘’ ΧΡΕΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ‘’
--------------------------------------------------------------
.
Ενας ποιητής , ενδεδυμένος με ειλικρίνεια το ερωτικό ρούχο του άνδρα «παλιάς κοπής» σαγηνεύει τη γυναικεία ψυχή. Ισως δεν έχει σημασία ,αν αυτή η φορεσιά είναι αστραφτερή ή ρακένδυτη, όταν πραγματικά καταφέρνει αισθαντικά να αποκαλύπτει τη γύμνια και το σφιχταγκάλιασμα μιας σπαρακτικά μετουσιωμένης επιθυμίας. Για την αισθητική μιας τέχνης
« λυρικής ομολογίας»,το ζητούμενο δεν είναι η φλύαρη χορευτική φιγούρα ενός ψευδεπίγραφα ενδεδυμένου γοητευτικού ποιητή, αλλά το αλαφροϊσκιωτα ηδονικό
άγγιγμα της εκφραστικής αλληλουχίας βιωματικών σπαραγμών και ματαιώσεων ίσως ,που δονούν τον κόσμο του ερωτικού πάθους, ακόμη κι ανεπαίσθητα.
.
&
.
Αν αγαπώ κάτι σ’εσένα
Είναι η εμμονή σου να σβήνεις τα φώτα ,για να μου λες ότι υπάρχεις …
.
&
.
Κρατηθείτε από το λυγμό της κιθάρας μου
Εχω μια γύμνια, να σας ντύσω
Το ταξίδι ερωτεύεται …
.
&
.
Φύγε χορεύοντας !
Θέλω να είσαι όμορφη στα ραντεβού σου με τους άλλους…
,
Τ.Φ
........
.
Θα εστίαζα, αναζητώντας το ερωτικό φτερούγισμα ενός ,κατά την αδιαπραγμάτευτη γνώμη μου, από τους καλύτερους ποιητές της νεοελληνικής πραγματικότητας, σε κάποια στιβαρά ,βιωματικής και αισθητικής του ιδιαιτερότητας , δεδομένα
Ο Τάκης Φάβιος , είναι λυρικά απρόοπτος ,αφού η κατά τόπους τρυφερή του εσωστρέφεια, και το πολύ προσωπικό και αναγνωρίσιμο ιδίωμα της γραφής του ,οδηγούν σε καταλυτικές κορυφώσεις ,που για τη σύλληψη τους, αφήνουν συγκινησιακά
άναυδο τον αναγνώστη, συμπαρασύροντας τον σε ένα υπερρεαλιστικό ταξίδι αυτογνωσίας, απενοχοποίησης κι ερωτικής διαύγειας
.
&
.
Λες κι ήταν ποτέ μονόλογος του φιλί
Κι εσύ ένα τσίμπημα εντόμου, που μου υποσχέθηκε
Ακρα του κόκκινου σιωπή
Μέλισσα
Όπως λέμε , παρέλυσα …
.
&
.
Κι εγώ που νόμισα πως θα πετάξω
.
Πως σε προσγείωσα γλυκά
Από το σύννεφο στη σάρκα ?
.
&
.
Το είδα στα μάτια σου !
Βιογραφίες ανέμων, οι υποσχέσεις…
.
Τ.Φ
.......
.
H ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
..................................................................................................
.
Ο Τ.Φ μετουσιώνει την ερωτική επιθυμία, καταφέρνοντας με μιαν ποιητική πειθώ να την απαλλάξει ανάλαφρα από τη βασανιστική διάσταση του απωθημένου. Η αναφορά του στην ποθητή θηλυκή παρουσία, χωρίς να είναι απαραίτητα εξαγνισμένη ,η κεκαλυμμένα θωπευτική, διακατέχεται από μιαν αφοπλιστική ευγένεια ,αλλά και μιαν συμπαντική ακροβασία, που απογειώνει το τόξο του έρωτα από την υγρή και σάρκινη υφή του, ως το
ιδεατό ,αλλά και αναβαπτισμένο ψυχικά ιδεώδες.
Μια πολυμορφία ερωτικά ευέλικτων εικόνων και ενδόμυχων λογισμών δονεί την ποιητική του περιπέτεια ως το υποβόσκον και το ηδονικά απόκρυπτογραφημένο, με κατά τόπους ευφάνταστες κορώνες επισφράγισης μιας σπαραξικάρδιας ομολογίας, αλλά και την καταβαράθρωση της πρωτοκαθεδρίας ενός αρσενικού εισβολέα,που αφήνει πίσω του συναισθηματικά συντρίμμια.
Ο ποιητής λατρεύει τις συμπαντικά ακριβές εκφάνσεις της θηλυκότητας ,εντάσσοντας τις με τρυφερότητα και γόνιμη διάθεση μέσα στο ποιητικό του σύμπαν
Για έναν υποψιασμένο αναγνώστη του, είναι ευδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή, που εγκάρδια μα και συνειδητά βάζει ο δημιουργός, ανάμεσα στην γυναίκα ως αντικείμενο απωθημένου πόθου ,επισφράγισης ερωτικού διαλόγου ,αλλά και φαντασιωσικής επιβολής του μη ελεγχόμενα επιθετικού αρσενικού
.
&
Ενας βιαστής
Που θριαμβεύει ηττημένος…
.
&
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟ ΚΑΔΡΟ
----------------------------
Το καφενείο ήταν εκεί, στην ίδια πάντα θέση
Μόνο ο παλιός του καθρέφτης ταξίδευε στο χρόνο
.
Με τις νύχτες των χρεοκοπημένων να στάζουν εφιάλτες
Με τις γκριμάτσες των τρελών να ψάχνουν αστερισμό
Με τα λόγια των κολασμένων να αντηχούν κατατρεγμό
Με τα σώματα των ονείρων να αλλάζουνε πλευρό
.
Ωσπου μπήκες εσύ
Κι ο έρωτας στο κάδρο , δεν έλεγε να ξημερώσει
.
Τ.Φ
.......
.
Ο ΨΥΧΙΣΜΟΣ
............................
.
Διεισδύοντας ψυχαναλυτικά μέσα στο πολυπρόσωπο έργο του, θα μπορούσα να διακρίνω φυσιογνωμίες μιας συναισθηματικής ιχνηλασίας ,σύγκρουσης, αλλά και καταλυτικής εξόδου από το ενοχοποιημένο. Ποιες είναι αυτές ?
Πρώτα απ’όλα ένα παιδικό παράπονο για μια ματαίωση της αθωότητας, που στην ενήλικη διάσταση είναι αναπότρεπτη και πολλές φορές συναισθηματικά λυτρωτική..Μόνον η τέχνη ,κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα μπορούσε να μετουσιώσει μιαν αυτό-ερωτική φαντασίωση σε μιαν ώριμη διάσταση επισφράγισης της
αυτογνωσίας
.
&
.
Πάντα είχα ένα περίστροφο στον κρόταφο
Το δάκτυλο μου έλειπε, να σύρει τη σκανδάλη
Το είχα ξεχάσει στους ουρανούς
Που μέτραγα τα αστέρια….
.
&
.
Γυμνά παιδιά
Που τρέχουν σε γερασμένους τοίχους
Τα συνθήματα…
.
Τ.Φ
.......
.
Ένα άλλο στοιχείο που εκφράζεται έμψυχα ,αμιγώς ποιητικά, αλλά και με μια βαθιά ενσυναίσθηση των ήδη καταγεγραμμένων σχολών αυτής της καθαρής τέχνης ,που έχει διατρέξει το χρόνο μέσα από τις αισθητικές και κοινωνικές αντιφάσεις, μα και
συγκλίσεις των εκφάνσεων της (λυρική ποίηση , παραδοσιακά ρεύματα , συμβολισμός ,ρεαλισμός ,παρνασσισμός σουρεαλισμός κλπ) είναι η ακριβής αντίληψη της τεχνικής ,αλλά και εγκάρδιας σύλληψης της ολότητας…Ο ποιητής μας, φαίνεται να έχει κατακτήσει το «επί μέρους», τείνοντας προς την αρτιότητα του καθολικά και πηγαία επαναφορτιζόμενου.
.
&
.
Η αναρχία μου σαθρή μέσα στις λέξεις
Κάποιες παλίνδρομες ερώτων εκβολές
Κι εσύ που κρύφτηκες στα μάτια μου, να παίξεις
Απαθανάτιζες τυφλές ανατολές …
.
&
.
Ονομάζομαι «κάτοπτρον»
Ζω σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα
Κι από πορτρέτα γυναικών, φαντασιώνομαι τον ήλιο
Ομιλώ απταίστως τη γλώσσα της σιωπής …
.
&
.
Μια λυπημένη καλλονή στο φεγγαρόφως
Τι πιο ευγενικό από την ανυπομονησία των ουρανών
Να σε κάνουν να μελαγχολήσεις …
Μόνο το ρούχο σου να αφήσεις στο περβάζι των ονείρων
Σημάδι αναχώρησης από το σώμα
Που κατοίκησες χωρίς εσένα …
.
ΤΦ
.......
.
O MAXOMENOΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
......................................................
.
Ο Τ.Φ δεν είναι ιδεολογικά στρατευμένος ..Οι κοινωνικά ανήσυχες ,μαχητικές αναδράσεις,αλλά και δραπετεύσεις του, δεν τον εγκλωβίζουν σε ένα στείρα παραταξιακό περιβάλλον κλειστοφοβικής κομματικής λαγνείας..Προσωπικά διακρίνω μια φιλοσοφικά μετουσιωμένη ενόραση, που πάει τα πράγματα πολύ πιο μακριά . Ως το σημείο συνάντησης και συμπύκνωσης ίσως των αισθητικών δυνατοτήτων του ερωτικά επαναστατημένου ποιητή ,που φλερτάρει την αναρχία ,αλλά και αδιαπραγμάτευτη
νομοτέλεια του συμπαντικά διαλεκτικά υλιστικού και μεταφυσικού ιδεώδους
Η επιστροφή στη φυσική των πραγμάτων διάσταση, μακριά από τις στηθικά θωρακισμένες επιβολές του νεωτερίστικου κι επιστημονικά αποπροανατολισμένου διανοουμενίστικου
ατοπήματος .είναι ποιητικό του μέλημα
Η άνισες κοινωνικές επιταγές ενός γνωστού ,άγνωστου κυβερνοχώρου, ακόμη και οι κατά τόπους ψευδεπίγραφες σοσιαλιστικές χορευτικές φιγούρες ,διεγείρουν θύελλες της ποιητικής του ανταρσίας , πάντα όμως μέσα σε ένα πλαίσιο ελεγχόμενου λυρισμού, που συμπλέει με το φάσμα της ρεαλιστικής αντίληψης ,εμποδίζοντας την όμως να κυριαρχήσει μορφολογικά στον τρόπο γραφής του, που ευδιάκριτα σημαδεύει το ονειρώδες, διαχωρίζοντας με σαφήνεια την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του λυτρωτικά φανταστικού από το νοσηρά φαντασιωσικό και ψευδεπίγραφα ευφάνταστο.
.
&
.
Στις Πλαταιές δολοφονήσανε το αηδόνι
Που τραγουδούσε κάποια αρχαία επινίκια
Κι έμεινε μόνη μια πατρίδα, να ερημώνει
Και να παλεύει με υποσχέσεις δεκανίκια…
.
&
.
Ετσι όπως συνωστίζονται τα μελλούμενα .δεν έχει μέλλον
Ειδες να αυτοκτονεί μια πεταλούδα, μες στο φως
Είναι που αποσύρεται ο κόσμος από το βλέμμα σου
Ερειπωμένα κόκκαλα των άστρων
Και τετελεσμένους μέλλοντες υποσχέσεων
Για να ξεθάψει το ποίημα …
.
&
.
Κουράστηκα να ζω
Στους ίδιους κόσμους, τους ίδιους καϋμούς
Στα ίδια όνειρα, ξεθωριασμένους ουρανούς
Την ίδια πάντα θλιβερή μου ιστορία, περιφέροντας
Θέλω να πάρω αγκαλιά ένα τσακάλι !
.
Τ.Φ
.......
.
ΤΟ ΕΡΗΜΗΝ
...........................
.
Εδώ αφήνω τον ίδιο το δημιουργό να μονολογήσει , μέσα από μια άχρονη επικοινωνία μαζί του, ασκώντας κι εγώ «συνειδητά» τη μαιευτική μέθοδο αέναης ονειροπόλησης ,μέσα από τον κόσμο του αποκρυπτογραφημένου του
«Δεν είμαι θιασώτης της αυτόματης ποιητικής γραφής ! Αγομαι και φέρομαι όμως από τη συναισθηματική αξία του πηγαίου ,ως βασική πηγή άντλησης ελεύθερων συνειρμών ,που συγκροτούν το ποιητικό ερήμην
Πρέπει να τονίσω την άποψη μου πως ο γράφων που απουσιάζει βιωματικά και σε έναν μεγάλο βαθμό αισθητικά από το πόνημα του, ουδεμία σχέση έχει με την ποίηση. Το καταπονημένα επιτηδευμένο ποιητικό εγχείρημα είναι κατάδικασμένο να αυτοκαταστραφεί. Η ρητορία δεν υπήρξε σχεδόν ποτέ συμφιλιιω-
μένη με την ταξιδεμένη ποιητική έμπνευση. Θα τολμήσω μάλιστα να πω και το αποκλείνον από την αρχική του έννοια ‘’ Το φιλοσοφείν ,ουκ ποιητή σοφού ‘’
Κι όμως εγώ γράφω ερήμην μου, τολμώ ποιητικά ερήμην μου, με μόνη ζωντανή παρουσία το βιωματικό μου φορτίο και την υποταγή στην τιθασευμένη πολλές φορές μαγεία του επεξεργασμένου .
Δομώ όμως συνειδητά, μέσα κι από μια διαδικασία ματαίωσης,αλλά και και γιατί όχι,αποφόρτισης επί το ποιητικότερο του ανεξέλεκτου οίστρου .
Νιώθω πως οι λέξεις προϋπάρχουν του νοήματος των. Ή για να γίνω πιο σαφής, λες και η συγκινησιακή φόρτιση της έκφρασης μου ,είναι έρμαιο της βιωματικής ενέργειας του γλωσσικού μου σύμπαντος χώρου. Πριν καταφύγω στην αναπόφευκτη επεξεργασία κοιτώ το γραπτό μου και συνήθως εκπλήσσομαι για το αν είναι προϊόν δικής μου ποιητικής διεργασίας. Λες και οι λέξεις με υπερβαίνουν. Λες και ο ποιητικά μονολογών είναι ένας
γνωστός άγνωστος, που εγώ τον ονομάζω υποσυνείδητο αναγχωρητή . Παρ’όλα αυτά,όπως προείπα δεν είμαι θιασώτης της αυτόματης γραφής, αλλά της συναισθηματικά εξόριστης
από τα στεγανά της εντός πραγματικότητας, εφησυχασμένης !
.
&
,
Ιδού εγώ .εν απογνώσει
Ο επιταχύνων
Ανάμεσα σε δημόσιες υπηρεσίες
Και άλλα ορθογώνια τοπία
.
Ιδού κι εσείς
Ο γηροκόμος αγαλμάτων
Ο διευθυντής μου
.
&
.
Δεν είμαστε γυμνοί
Μα δεν φορούσαμε και σώμα
.
Ένα αραχνοϋφαντο χαμόγελο ντυθήκαμε μόνο
Για να προστατευτούμε απ’το νοτιά
.
Μια οπτασία φθινοπώρου ήταν μόνο
Κι έτσι πλημμύρισε το τοπίο του αποχωρισμού
.
Γιατί έβρεχε
Εβρεχε χείλη, που φιλήθηκαν απεγνωσμένα …
.
&
.
Φταίει που κοίταζες ψηλά, ενώ σερνόσουν χάμω
Τοτε που άλλαζες πλευρό και ερωμένο
Για να δεις το όνειρο από άλλη οπτική
Τη σχιζοφρένεια του σκηνοθέτη
Που καταστρέφει το επίμαχο πλάνο
Γιατί ερωτεύτηκε την έμπνευση…
.
Τ.Φ
-----
.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
...................................................
.
Aν και είναι αρκετά δύσκολο να γραφεί εν συντομία η πνευματική δράση μιας προσωπικότητας ,που κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται διαρκώς σε καλλιτεχνική εγρήγορση, θα αναφερθώ όσο το δυνατόν επιγραμματικά στους λογοτεχνικούς και μουσικούς σταθμούς του ανθρώπου που τιμώ
Ο Τ.Φ,είναι πτυχιούχος λυρικού τραγουδιού, ως βαρύτονος, (άριστα παμψηφεί) στο ωδείο ΟΡΦΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, με δάσκαλο τον διαπρεπή τενόρο ΘΑΝΟ ΠΕΤΡΑΚΗ
Σαν τραγουδιστής ξεκίνησε το 1980 στην θρυλική Μπουάτ," Εσπερίδες',στην Πλάκα, του αείμνηστου ΓΙΑΝΝΗ ΑΡΓΥΡΗ Το 1983 περιόδεψε στη Γερμανία με του μουσικό επιτελείο του αξέχαστου Κούρδου σκηνοθέτη ΓΚΙΛΜΑΖ ΓΚΙΟΥΝΕΪ...( Το κοπάδι )
Το 2010 συνεργάστηκε ως σολίστ με τη συμφωνική ορχήστρα και χορωδία Α,Σ.Σ.Ο,Ν,του πανεπιστημίου Αθηνών και μαέστρο τον ΠΑΥΛΟ ΣΕΡΓΙΟΥ καθώς και με τις χορωδίες του Παλαιού Ψυχικού και Περιστερίου, με μαέστρους τους ΤΑΣΟ ΞΗΡΑΚΗ και ΠΑΝΤΕΛΗ
ΓΟΥΣΑ, αντίστοιχα.Το 1983 πήρε το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Ιθάκης, όπως και το βάπτισμα του πυρός σε μεγάλη συναυλία επανίδρυσης του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αφιερωμένη στη μουσική λάμψη του αξέχαστου Μ.ΛΟΪΖΟΥ
Μεγάλη συμμετοχή σε συναυλίες διάδοσης του έργου των συνθετών ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ,ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ,ΚΩΣΤΑ ΜΥΛΩΝΑ,ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟΥ,ΣΑΡΑΝΤΗ ΚΑΣΣΑΡΑ
ΜΙΧΑΛΗ ΤΕΡΖΗ, καθώς και σε πλήθος εκπομπών στην tv και το ραδιόφωνο...
Μικρές και μεγάλες συνεργασίες στα l.p...AΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ, και ΤΟΤΕ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ ,του χαρισματικού συνθέτη ΚΩΣΤΑ ΜΥΛΩΝΑ, στο CARMINA GRAECA ,μελοποίηση του παιδικού
ποιητικού έργου " Το πρωινό άστρο " του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, σε μουσική ΣΑΡΑΝΤΗ ΚΑΣΣΑΡΑ, καθώς και στο l.p ΔΕΙΓΜΑ ΔΩΡΕΑΝ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΔΕΚΕΡΙΑΝ...
Συμμετοχή στο τελευταίο διπλό cd του ΜΙΚΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ,με τίτλο ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΙΚΥ, μα και δισκογραφική παρουσία στη γαλλική βερσιόν του έργου ΖΟΡΜΠΑΣ ,με
μαέστρο τον ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ. Εχει περιοδέψει σε όλη σχεδόν την Ελλάδα τραγουδώντας με μουσικά σύνολα ως υπεύθυνος συναυλιών έντεχνου και κλασσικού ρεπερτορίου, παρουσιάζοντας και την προσωπική μουσική δουλειά του
Στο συνθετικό του έργο, καθώς και στο στιχουργικό του, περιλαμβάνονται τα cd ΘYMAMAI και ΧΑΡΤΙΝΗ ΣΙΩΠΗ καθώς και πλήθος μικρότερων συμμετοχών όπως στο δίσκο του
ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΤΡΑ με τίτλο ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ...Υπό εκκρεμότητα το νέο του cd αφιερωμένο στα ακριτικά νησιά της πολύπαθης μικρασιατικής ζώνης, με συμμετοχές των τραγουδιστών
ΝΑΝΤΙΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ,ΠΑΝΤΕΛΗ ΘΑΚΑΣΙΝΟΥ,ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΙΝΟΥΣΗ,ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΕΡΤΟΥ,ΠΕΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗ καθώς και άλλων γνωστών τραγουδιστών ,αλλά και ερμηνευτών από το έμψυχο υλικό της Χίου
Υπό εκκρεμότητα επίσης τα cd ,ΑΟΡΑΤΟΙ ΘΙΑΣΟΙ,ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ και ΘΕΑΤΡΑΛΕ
Σαν ποιητής και συγγραφέας ο Tάκης Φάβιος,έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ( 2011 ),ΧΡΕΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ( 2014 ), ΑΤΟΝΑΛ ( 2016 ),ΤΟ ΑΥΧΕΝΙΚΟ
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΣ (2017 ). και τον ερωτικό ποιητικο-θεατρικό διάλογο ΝΟΣΤΟΣ,( Κίρκη και Οδυσσέας ) (2018),που είχε την τύχη να γίνει μονόπρακτη όπερα από τον διαπρεπή συνθέτη του είδους Σαράντη Κασσαρα. Η ποιητική συλλογή ΑΟΡΑΤΟΙ ΘΙΑΣΟΙ, ένα συγγραφικό του πόνημα ακόμη με κριτικές μελέτες και δοκίμια γύρω από την αισθητική της μουσικής, της ποίησης και της λογοτεχνίας γενικότερα, με τον τίτλο ΕΚΗΒΟΛΟΣ
ΛΟΓΟΣ, καθώς η συλλογή ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΛΕΧΘΕΝΤΩΝ για το μεγάλο μας ποιητή ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ, ένα βιβλίο 400 σελίδων είναι υπό έκδοση
Tα τελευταία ανέκδοτα ποιητικα έργα του Τ.Φ είναι Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΤΟΥ,μια συλλογή ποιημάτων και τραγουδιών για τη Χίο, μια κατάθεση με Κρητική ποίηση στην
παλιά της τοπολαλιά και με τιτλο ΟΝΤΕ ΓΡΙΚΑΣ ΚΕΛΑΗΔΗΜΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΧΕΙΛΙΩΝΕ,καθώς
και η οπερατική μεταγραφή του ΑΣΜΑΤΟΣ ΑΣΜΑΤΩΝ,μέσα από το κείμενο της παλαιάς διαθήκης, σε ελληνική μετάφραση των εβδομήκοντα, και το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ LOCKDOWN,
το πιο πρόσφατο από τα έργα του.
Ως λιμπρετίστας όπερας έχει καταθέσει τρεις αρχαιοπρεπείς του είδους, κατά σειρά ΝΟΣΤΟΣ (Κίρκη και Οδυσσέας), η ΣΜΙΛΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ και ΥΠΕΡΙΩΝ ΗΛΙΟΣ
Ο Τάκης Φάβιος που είναι λακωνικής, λέσβιας και μακρινής μικρασιάτικης καθώς και Κυθήριας καταγωγής ,γεννήθηκε στον Πειραιά, ζεί στην περιοχή Ακρόπολης και τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως δάσκαλος φωνητικής δημιουργικής ποιητικής και
στιχουργικής γραφής, καθώς και ως παραγωγός πλήθους μουσικών, θεατρικών και ποιητικών δρώμενων
Κλείνοντας αυτή την αναφορά και επισφραγίζοντας συμπερασματικά την αισθητική φυσιογνωμία του έργου του, θα μπορούσα να πω ότι διαθέτοντας μια προσωπική
μεταγλώσσα που ξαφνιάζει και φορτίζοντας τη με το βιωματικό στοιχείο ,το φιλοσοφικό στοχασμό, το υπερρεαλιστικό ονειρώδες, την κινηματογραφική αλληλουχία των εικόνων, τη
μουσικότητα και τη λυρική έξοδο του κατά τόπους ματαιωμένου ερωτικού του ταξιδιού, μας δίνει μια ποίηση και μια μουσική ολότητας, αναζητώντας μέσα από την αμφιθυμική, κατακερματισμένη φύση τα συγκοινωνούντα δοχεία που γεφυρώνουν την πανηδονιστική Διονυσιακή έκσταση με το Απολλώνιο κέντρο ισορροπίας...
Μάλλον μιλάμε για μια λογοτεχνική γραφή, που παρ'όλο το κατά τόπους εγχείρημα της τυχαίας ποιητικής ζαριάς ,αλλά και με αντίπαλο δέος το επεξεργασμένο φάσμα, μα και την αναζήτηση του αυθεντικού ,καταφέρνει να μας συγκινεί ,να μας ενώνει σαν υπάρξεις και να μας σφιχταγκαλιάζει σαν μέλη μιας ανθρώπινης κοινότητας !
Ως επίλογο, διαλέγω ,και καθόλου τυχαία βέβαια, τέσσερα ποιήματα του δημιουργού από τα πολλά που τιμούν τη γυναικεία παρουσία, σε όλες τις κοινωνικές και ονειρώδεις εκφάνσεις της
&
.
ΡΗΜΑ ΣΗΜΑΙΝΟΝ
----------------------------
Ενας φανταστικός διαλογος με την ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
---------------------------------------------
Σ'αγαπώ
Ρήμα αμετάκλητο
Ρήμα ανιδιοτελές
Ρήμα εύγνωμον
.
Σ'αγαπώ
Ρήμα υπερθετικού βαθμού
Συναισθηματικά εξόριστο
Επιμελώς ακρωτηριασμένο
.
Σ'αγαπώ
Ρήμα έκθετο
Ρήμα ιπτάμενο
Κατά τόπους έρπον
Ρήμα εγκαταλελειμένο
.
Σ'αγαπώ
Ενεργητικής φωνής "σε λατρεύω"
Παθητικής σπαραξικάρδιας κραυγής
"Αποσυντίθεμαι εκ των έσω"
.
Σ'αγαπώ
Ρήμα μεταδοτικό
Ρήμα αιρετικό
Ρήμα σημαίνον
.
&
.
ΜΙΑ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΜΑΡΙΑ
-----------------------------------------------
Είπα να σκοτώσω το χρόνο
που έπινε καφέ
και μ'έβαλε να πνίξω
όλους τους έρωτες στο κατακάθι του
.
Και τον σκότωσα...
Μέσα στα μάτια σου !
.
Υστερα ήρθε το γκαρσόνι
σαστισμένο από το γύρω θέαμα
.
Να ικετεύω το δάκρυ ενός αγάλματος
μήπως στάξει μέσα στην κούπα της μοναξιάς μου
.
Στις ρίζες των λυρικών μου κήπων
έχω κρυμμένη μια ντίβα
Ενα αυγερινό αστέρι που χορεύει ποίηση
στις πασαρέλες των ονείρων
Mια μαντόνα
Μια της έμπνευσης Μαρία
.
Αλλάζουν όψη οι παναγίες μες στο ποίημα
Τα βράδια που μεταμορφώνονται
τα μάτια των εμπνευσμένων
Στα σώματα που ίπτανται
από μετέωρες ψηλαφήσεις προσευχών
.
Στις ρίζες των λυρικών μου κήπων
έχω κρυμμένο ένα δάκρυ
Ενα σονέτο της Μαρίας Πολυδούρη
.
Ξέρεις,ποτέ δεν ήμουν ποιητής της εποχής μου
.
&
.
ΤΟΣΟ ΠΟΥ Σ’ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ
----------------------------------------------
.
Κάτω απ’τα ίχνη του ελαφιού
Κι όπου πατάει τα’όνειρο , σε ψάχνω
.
Στη σιωπή των κοραλλιών
Που ταξιδεύει η λύπη
.
Μέσα στης νύχτας τη σπηλιά
Εκεί που λούζεις στ’Αγιο φως
Τα σκοτωμένα σου φιλιά
.
Στις αιθαλομίχλες του μυαλού
Που στάζουνε χειμώνες
Και στάχτη απ’το φεγγάρι
.
Κάτω απ’τα φύλλα της βροχής
Που΄ναι νωπό το σ'αγαπώ, σε ψάχνω
.
Τόσο που σ’έχω ονειρευτεί
Μπορεί να μην υπάρχεις…
.
&
.
ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΕΣ
-------------------------
.
Υπάρχουν γυναίκες ,που ακολουθούν πομπές
Πόθους αόρατων κυμάτων
Πάνω σε δειλινά σωμάτων
.
Με ασταθείς κινήσεις γαλαξιακές
Χορεύοντας
.
Καρφώνοντας αιματηρά σπαθιά στο στήθος
.
Καθώς ο Ζέφυρος δαιμονικά σαλπάρει μέσα τους
.
Υπάρχουν γυναίκες αγνοούμενες
.
Οι δικές μου γυναίκες'.
Πατημασιές μετέωρες
Σε ακροθαλάσσια του ονείρου
Κερύνεια, Αμμόχωστος , Σμύρνη , Αλεξάνδρεια
Χειμάρρα , Τραπεζούντα και Βασιλεύουσα
Το όνομα τους
.
ΕΛΛΗ ΣΤΑΣΙΝΗ
Κοινωνική λειτουργός και συγγραφέας ερευνητικών κοινωνικών μελετών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου