ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Ανησυχίες μου"

Δε υπάρχει επιφάνεια για την ήττα

για την αλήθεια που δεν λέγεται.

Κάπου εδώ ή εκεί θα ξανασμίξουμε

στα ενδιάμεσα,

όταν θα χαράξει η μέρα

κι ο χρόνος θα συνθλίβεται

τα όρια πως να ξεπεράσουμε

στις παύσεις του έρωτα.

Αυτή η αγάπη

έχει παράξενο όνομα την λένε ανάσα

όταν σαλεύουν στα μάτια της σκιές

από το Α, στο Ω,

στο αχανές τη βλέπω να χάνεται

και κάπου στα ενδιάμεσα να σβήνουν όλα.

Μόνο στα όνειρα συνεχίζω να γράφω

με πυγολαμπίδες που παίρνουν φως

απ΄τα ουράνια, βαθιά ανάσα παίρνω

από τη σελήνης τα μάτια

από αυτή απορρέουν όλα τα θαύματα

γίνεται των αστεριών επανάσταση

στων καιρών τα χωρισμένα σώματα

και στις ψυχές αυτών που ξέρουν

πως δεν θα γυρίσουν.

Η ιστορία κυλάει στο πριν στο τώρα

και μες στου νου τα κράματα

στο ύστερα όπου απουσιάζουν

οι άνθρωποι και τα πράγματα

ψάχνω τα ψιθυρίσματα

μόνο μερικοί απόμειναν,

ανύπαρκτοι στου χρόνου την αοριστία

η σιωπή σηματοδοτεί την απώλεια.

Τεντώνομαι στις λέξεις

σε μπλάβα πέλαγα μ΄ένα άλμα

κρούω τα τερπνά ο ήχος ν΄ακουστεί

από καμπάνας ψιθυρίσματα

μόνο μ΄ ένα τραγούδι πλαταίνει η θάλασσα

η θάλασσα της νοσταλγίας μου

μόνο σ΄αυτήν ηρεμώ.

Γρηγορία Πελεκούδα