Τα μάτια προσπαθούν
ν 'αντέξουν το απέραντο,
τις ριπές των ανέμων.
Η υπόστασή μας θαμπώνει,
μια παροδικότητά αναπότρεπτη.
Με διαπερνά το άρωμα των ρόδων,
τα λουλούδια κλαίνε
σ 'έναν κόσμο εύθραυστο.
Γεμίζουν με δάκρυα
το ποτήρι της υπομονής.
Στην καρδιά,
στη βάση των συναισθημάτων
καταστρέφονται οι δυσοίωνες μορφές.
Η μυρουδιά του κορμιού
διαποτίζει τα εγκόσμια.
Λόγια εκστατικά
συναθροίζονται στα χείλη.
Υποκύπτω στη δύναμη
της αίγλης σου.
Η συμφωνία με τη θνητότητα της ύπαρξής μας ακυρώνεται.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://enfo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου