Στις αδύναμες ακτίνες του ήλιου
περπατούν οι ψίθυροι του ανέμου.
Οι άνθρωποι επιδεικνύονται, μιλούν,
έρχονται και πάνε.
Στις θολές φυλλωσιές των δέντρων
εμπλέκονται η ζωή και ο θάνατος.
Αιχμάλωτοι του φθαρτού
συγκεντρώνουμε τις σιωπές
που κάποτε ξεσπούν.
Αναβίωση συναισθηματική
μια προσποίηση αδιαφορίας,
ένα κόμπιασμα στο λαιμό,
το αδέξιο σμίλεμα των αισθημάτων.
Την άφεγγη νύχτα
η σιωπή αποκτά ήχο
εμφυσεί τη ζωή,
σκορπά τη σκόνη,
αναδύονται οι επιθυμίες της άνυδρης σάρκας.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από το https://pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου