Carpe "Ανάσα τελευταία..."

Με ξεκουράζει το φευγαλέο
άρωμα των λουλουδιών,
καλύπτει τα λάθη χρόνων
τις θυσίες των αθώων.
Οι σταγόνες των ματιών
μουλιάζουν τις ανέμελες ώρες.
Τα σύννεφα καλύπτουν
την απομίμηση ζωής γύρω μας.
Επιλέγω την ταχύτητα της ανάσας
καθώς φιλώ τα χείλη
που περιμένουν να υποκύψουν
στο σμίξιμο.
Σπαρταρούν τα χέρια
όταν ψηλαφίζω το σώμα
που κάποτε νεκρώθηκε
από την καθημερινή βιοπάλη.
Η ανατολή αρχίζει και τρεμοφέγγει
μια τελευταία ανάσα
ιχνηλατεί τη γυμνή σιλουέτα
αποσυνθέτει έναν τρόπο ζωής 

άρνησης συναισθημάτων.

Carpe.

Η φωτογραφία είναι από https://www.sakshi.com/