Άνεμο έβγαλε δυνατό ,
γρήγορα σύρθηκα μέσα στις χαραμάδες.
Εδώ δεν θα με βρούν σκέφτηκα .
Όλα τρίζαν μέσα μου, ήμουν στο πάτωμα βλέπετε..
Άντε να τελειώσει και τούτη η υπερβολή
σηκωθώ ξανά στα μάτια μου...
Μπροστά μου ξύλινα αλογάκια με σπαθιά
πίσω μου το τραίνο σφύριζε στις ράγες
κι οι ολόξανθες αναμνήσεις μου
στο μπαούλο μαζεμένες όπως όπως...
Οι αναχωρήσεις γίνονται τη νύχτα .
Η γη των θαυμάτων
απομακρυνόταν ευκρινώς τεθλασμένη.
Συντομεύετε παρακαλώ.
Μιλώ στις σκέψεις μου .
Αυτές τις μικρές πυγολαμπίδες
που σπάνε το έρεβος
όταν κυνηγώ το ανέφικτο...
Έλενα Καραγιάννη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου