Έχω μια λευκή πέτρα αλάξευτη αφήσει έξω απ’ την πόρτα μου
Παραδομένη στον καιρό των ανθρώπων .
Στις καταιγίδες τους πέτρα καρδιά ,λίθος στο χέρι του «αναμάρτητου», πέτρινα χρόνια ,
ακόνι μαχαιριών .
Στους ήλιους τους γιοφύρια πέτρινα να ενώνουν αγάπες, πετράδια στο λαιμό κυράδων,
Στους ήλιους τους γιοφύρια πέτρινα να ενώνουν αγάπες, πετράδια στο λαιμό κυράδων,
πέτρα ψαλίδι χαρτί να γελούν τα παιδιά.
Την πέτρα τη λευκή την αλάξευτη την πήρα από την πόρτα .
Έκθετη να μη στέκει.
Τα καλοκαίρια όνειρα απατηλά και σύντομα.
Κι εγώ φοβάμαι τους χειμώνες που ξημερώνουν σκληροί .
Την πέτρα τη λευκή την αλάξευτη την πήρα από την πόρτα .
Έκθετη να μη στέκει.
Τα καλοκαίρια όνειρα απατηλά και σύντομα.
Κι εγώ φοβάμαι τους χειμώνες που ξημερώνουν σκληροί .
Η φωτογραφία είναι από https://www.aliexpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου