Τότε αθώα παιδιά εμείς, ταξιδεύαμε με ωτομοτρίς.
Μέρα Σαββάτου φεύγαμε, ξημέρωμα Δευτέρας επιστρέφαμε.
Ήμαστε χαρούμενοι ή σκεφτικοί.
Κοιτούσαμε τη διαδρομή,
άγνωστη στην αρχή, πασίγνωστη στο τέλος. Το καλοκαίρι με παράθυρα ανοιχτά και κεφάλια κρεμαστά
χαζεύαμε τους σταθμούς με τους ανεβοκατεβαίνοντες επιβάτες.
Εντυπώσεις πολλές για εμάς πρωτόγνωρες.
Κάποιοι χωριάτες με ταγάρια στους ώμους,
να μυρίζουν ξινίλα από την απλυσιά
και αίφνης σωθήκαμε, ένα άδειασμα στο Άργος.
Είχε πέσει η γέφυρα του Ίναχου από τις νεροποντές.
Μας επιβίβασαν σε λεωφορεία που μας μετέφεραν στις Μυκήνες. Θύμηση Ιφιγένειας, Αγαμέμνονα, Κλυταιμνήστρας.
Αλλάξαμε βαγόνι, επιτέλους αναπνεύσαμε.
Πως να ξεχάσεις την υπέροχη ευωδιά την άνοιξη, καθώς έτρεχε ιλιγγιωδώς απ’ τον Αχλαδόκαμπο προς τον Αργολικό κάμπο!
Ήταν οι ανθισμένες πορτοκαλιές νυφούλες στολισμένες.
Στην Τρίπολη είχαμε ξεχάσει το χρώμα της θάλασσας,
το αντικρίζαμε στο μαγευτικό τοπίο της Κακιάς Σκάλας,
δεν φοβόμαστε να παραμονεύει ο Σκίρωνας με το τσεκούρι,
ευτυχώς ο γιος του Αιγέα κατάφερε και τον έριξε στον γκρεμό
απαλλάσσοντας τους ταξιδιώτες από αυτόν.
Όσοι ταξίδευαν τακτικά ήξεραν ο ένας τον άλλο
οι μισοί Φ με στολή χακί,
οι άλλοι μισοί Φ χωρίς στολή, ήταν στην αναμονή,
αφού είχαν αναβολή.
Έτσι μετά από λίγο καιρό
το Τρίπολη- Αθήνα γίνηκε Άργος-Αθήνα
χωρίς γυρισμό τα χρόνια εκείνα.
Τι ήταν το πρώτο Φ;
Φοιτητική παρέα.
Και τι ήταν το άλλο Φ;
Φανταρίστικη παρατεταμένη θητεία.
Τότε αθώα παιδιά εμείς, ταξιδεύαμε με την ωτομοτρίς.
Γιάννης Κοκκάλας
Αμάρυνθος 25/9/2022
Η φωτογραφία είναι από https://trikkipress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου