Το άπειρο του εσωτερικού μου κόσμου
ουσία εύφλεκτη
σ' ένα δωμάτιο σβηστό.
Επικαλούμαστε τη μοίρα
έτσι προσπερνάμε τη ζωή.
Την ώρα της συγκομιδής,
οι πόθοι σπαρταρούν στα χέρια μου.
Ψιθυρίζω την ηρεμία της ψυχής,
ανασηκώνω το βλέμμα
στις νύχτες χωρίς φως.
Ψηλαφίζω το σώμα σου
νιώθω το ρίγος του,
το κορμί προσπαθεί να θυμηθεί το χάδι.
Η απόχρωση της ευτυχίας
καλύπτει τα οδυνηρά συναισθήματα.
Μια βροχή δρόσισε
τις καμπύλες των χειλιών,
μια βροχή με χρώμα σταχτί
απ' την καύση ...
των γραπτών της μοίρας μας.!
Carpe.
εικόνα : Deliberation by Mario Sanchez Nevado
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου