Ο αέρας σέρνει την επιβίωση
για μια μέρα ακόμα.
Μέσα απ' τις ρωγμές των χειλιών,
απ' τις γεύσεις των φιλιών
η ψυχή αυτονομείται.
Σαν αποδημητικό φεύγει
σε άγνωστο προορισμό,
επέλεξε να ζει στα ανεκπλήρωτα.
Μέσα στη σκόνη του χρόνου
πάνω στο σώμα μου
συλλέγω τα δακτυλικά σου αποτυπώματα.
Ανακτώ την ισορροπία μου,
στο λιγοστό φεγγάρι
σ' ένα δωμάτιο σβηστό,
αναγνωρίζω τα νεύματα
του γυναικείου σώματος.
Αγναντεύω βουβός την ομορφιά,
η απάτη της ζωής
βουλιάζει στον πάτο
των ωραίων μας στιγμών.
Carpe.
Carpe.
Φωτογραφία : Taylor Marie McCormick
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου