αδυνατώ να σε βρω.
Η αίσθησή σου παντού
θρυμματίζεται σε μόρια εύθραυστα.
Πλησιάζω ένα σχήμα ακαθόριστο,
με βηματισμό αργό κι επώδυνο.
Μικροί ήχοι ξεφεύγουν απ' τα χείλη,
η ανυπομονησία ξαγρυπνά
τα πρωινά χάνεται.
Μια χροιά θηλυκότητας
παρέμεινε σ 'ένα δωμάτιο κλειστό.
Με κλειδιά παράταιρα
αναζητώ την είσοδο.
Το χάραμα ψάχνω
τη χαμένη ανατολή,
τα ανεκπλήρωτα,
διαμελίζω την καρδιά μου σε κομμάτια.
Τα μοιράζω στις αγάπες που χάθηκαν,
ενθύμια νοσταλγικά... που γίναν στήλες άλατος.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.it/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου