Ασπίδα είναι οι στίχοι σου και τα ποιήματά σου
στον κόσμο τον χαοτικό, η πένα η δικιά σου
αφήνει μια κληρονομιά, απαύγασμα ζωής
σελίδες μιας αλώβητης ευγενικής ψυχής.
Μες στα χαρτιά σου έκλεινες με εμβρίθεια τις σκέψεις
έμπνευση κι εξανάσταση,
στων καθεστώτων την οργή και στων εχθρών τις βλέψεις.
Αθήνα και Μακρόνησος αλλά και Άη-Στράτης
σου δώσανε, μες στα πικρά, σκυτάλη να περάσεις,
στον κύκλο της ποιήσεως, που όμως ποτέ δεν κλείνει
μόνο εξακτινώνεται και πειρασμούς αφήνει.
Χρόνους πολλούς η πένα σου, ποτέ δεν σταματάει
σαν οδοδείκτης φωτεινός, στη γνώση και στον προβληματισμό
με τρόπο και με σιγουριά, όμορφα μας περνάει.
Ένας άνθρωπος συνολικός στον εικοστό αιώνα
που έκανες κτήμα και όραμα τον κάθε σου αγώνα
αφήνεις στους επόμενους, όλο αυτό το βιος σου
τον κόσμο ψηλαφίζοντας, μέσα απ’ τον εαυτό σου.
Οι άθλοι σου, ακατάπαυστοι στο διάβα της ζωής
αρδεύουνε το δέντρο, που φύτεψες νωρίς
και τους καρπούς του, σίγουρα οι νέοι θα μαζεύουν
και θα σ’ ευγνωμονούν γι’ αυτό ,και θα σε μνημονεύουν.
Όπως κι εσύ θεσπέσιε, τον Ρίτσο μνημονεύεις
που όταν κάποτε λύγισες κι ήθελες να τ’ αφήσεις
μια νουθεσία του άκουσες:
«η ποίηση είναι η μοίρα σου,
μη την εγκαταλείψεις»
Σε ευχαριστώ Τίτο, μέσα από την καρδιά μου.
Με εμπνέεις κάθε μέρα από το 1971 όταν εγώ φοβόμουν τος εξόριστους στο νησί μου στη Σαμοθράκη καθώς πήγαινα από χωματόδρομο, δυο ώρες δρόμο στο γυμνάσιο.
Τότε η αείμνηστη θεία μου η Σμαρώ, μου δίδαξε δίνοντάς μου ένα χειρόγραφο το:
«…όταν βλέπεις στο δρόμο δυο ανθρώπους
με χειροπέδες
μη νομίσεις τίποτα περισσότερο
μη νομίσεις τίποτα λιγότερο.
Δυο άνθρωποι
Σαν και σένα.»
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός λογ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου