Ο δρόμος χάθηκε μέσα στα δέντρα.
Τα παράθυρα αφώτιστα,
όλα τα υπαρκτά έχουν γίνει σκιές.
Νοιώθω το κύμα απ' το αίμα
χτυπά με ρυθμό επιταχυνόμενο,
την οσμή των παλμών
κάτω απ' την ερεθισμένη
γυμνή σάρκα.
Παλεύω με το φως
και την εγρήγορση,
ακούω τους μυστικούς πόθους.
Με μάτια κόκκινα κοιτώ
την εξύψωση.
Αραιές σταγόνες βροχής
περνούν από μπροστά μου.
Σκοτεινιάζει στους απόκεντρους δρόμους,
μόνο να μου υποσχεθείς
πως θα θυμάσαι...
το ασίγαστο πάθος
που έφτιαχνε τα σώματά μας να τραντάζονται.
Carpe.
H φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου