Διάσπαρτες προτάσεις στο μυαλό,
γυρεύουν νόημα , κάποιο σκοπό,
η σημασία , πως να ζωγραφιστεί,
ότι κρύβεται μήπως κατανοηθεί.
Η προσμονή για μία στιγμή μοναδική
για έναν απερίσκεπτο τρελό χορό
σ΄ ενός ξέφρενου βαλς τον ρυθμό
επιτέλους η σκηνή να γίνει γιορτινή.
Η μουσική να σε πάρει από το χέρι
σαν γλυκό αγέρι που σε παρασέρνει
σε φαντασμαγορική χώρα σε φέρνει
στου εσπέρου το χρυσό δειλινό.
Της πόλης η βουή να χαθεί στη σιωπή,
σε ψεύτικα είδωλα χάνεται η ψυχή.
Τρέχεις από την μια στιγμή στην άλλη,
αλίμονο χάρτινες έγιναν όλες πάλι.
Έλα, με τη νύχτα να σκεπαστούμε
στο χαλί των αστεριών να κοιμηθούμε
το αύριο πριν μας χτυπήσει τη πόρτα
και μας πει, πως ,δεν έχει όνειρα τώρα.
Έλα, να ζήσουμε μια στιγμή μοναδική
να χτίσουμε τη δική μας αλήθεια
έναν ήλιο ανάμεσα στα σύννεφα
μια άνοιξη ανάχωμα στο χειμώνα.
Έλα ν΄ αγγίξουμε το γλάρο που πετάει
και όπου γυρεύει στο αψύ πέλαγο πάει
χωρίς να φοβάται τον άνεμο, τη βροχή,
ψάχνει για των ονείρων του το νησί.
Έλα , να αντικρύσουμε τον φόβο,
τον εαυτό που έχει μάθει ο δόλιος
με τις σκιές τόσα χρόνια να παλεύει,
μην τις έμαθε ,τις συνήθισε, εν τέλει
και δεν ξέρει πια, πώς να λατρεύει….
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Φωτογραφία :Ζωγράφος : Jake Wood Evans
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου