Τα χέρια μάτωσαν τρυπημένα
στο καρφί της αποκάλυψης.
Έγινε γκρί η ματιά του ήλιου
το Σάββατο και αναστεναγμοί
Ξέπλυναν την θυσία των
αμαρτωλών συννεφιών..
Ο ήλιος σταυρωμένος
ικέτης, στέκεται
βλοσυρός στον
ουρανό της περιπλάνησης.
Στάζει κίτρινη μελαγχολία
Αδιάφορα τα πουλιά τον
προσπερνάνε
Το ξημέρωμα δεν
πλαγιάζει στο
προσκέφαλο της νύχτας.
Υπάρχει αιχμάλωτος στον
ορίζοντα της θέλησης..
Τα φεγγάρια δεν τυφλώνονται
στο φως του
Τα αστέρια φέγγουν
το παράπονό του
Απροσδόκητα γλυστρούν
στην καταχνιά…
Τρεις κουβέντες
από το στόμα του ήλιου
και οι αχτίνες του
δεμένες με αλυσίδες.
Φωτογράφησε ξανά
την προσευχή του
για να βλέπουν
οι θνητοί τις ικεσίες…
Ξέσπασε σε κλάματα
έκαψε την σιωπή του
Και ένα πουλί στο ράμφος του
κρατάει την...ψυχή του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου