Δεν μας χωρίζει τείχος,
διαστέλλεται το διάκενό μας
Quo vadis?
Δεύτερη θυσία σκαρώνεις;
Κρυώνω
Φέρε μου το πανωφόρι -
άλικο όπως ή ντροπή
Δώσε μου τα χέρια -
γίνε χάδι
Σπαράζω
Το μεσημέρι δεν έχει σκιές
περπάτα μέχρι τον κήπο
Θα σε συναντήσω
Το τείχος έχει μια ρωγμή
μικρή, οριζόντιο παράθυρο
Θα ατενίζουμε
Το σύμπαν να συστέλλεται
να δημιουργεί στον μικρόκοσμο
την θερμή ερημιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου