Υπηρετούμε τα άδεια πρόσωπα
και τις κενές ψυχές.
Σκοντάφτουμε πάνω
στα πετρωμένα δάκρυα χρόνων.
Το κατεστημένο ραγίζει
και αποσυντίθεται.
Στα πυκνά φυλλώματα της καρδιάς
έμεινε η προσδοκία.
Απόψε σε είδα...
φορούσες την αιώνια νιότη,
ν 'ανθίζεις πάνω στις πληγές.
Αγγίζω τα στολίδια σου,
τυλίγω το σώμα σου
με χρώματα ανεξίτηλα.
Το ξέρω όταν ξυπνήσω
θα έχεις φύγει,
μόνο η γεύση σου γλυκόπικρη
στα χείλη θα έχει μείνει.
Μια απομάκρυνση που ήταν απαραίτητη.
Carpe.
Πίνακας :Donatella Marraoni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου