Μπροστά σ' ένα παράθυρο κλειστό
πάσχω.
Σεβασμός στη σιωπή
που πνίγεται.
Εκλιπαρώ έστω
και για ένα ματωμένο φιλί
ακροβατώντας στις μέρες της κατάντιας.
Το μελτέμι γεμίζει την ψυχή,
μια μυρουδια αλμύρας
κάθησε στη μνήμη.
Γυρνώ τα μάτια
στα φθαρμένα οράματα.
Βαδίζω μέσα στις στιγμές,
ντύνω την ψυχή
μ'αυτά που ονειρεύτηκα.
Οι σταγόνες στα μάτια μου
ανακυκλώνουν τα όμορφα...
δυο κορμιά να κείτονται ενωμένα.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://reporter.com.cy/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου