ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ "25η Μαρτἰου 1821 άγγελμα Σωτηρίας του ανθρώπινου γένους και Ελευθερίας του Ελληνισμού."

 

Θεόδωρος Βρυζάκης - Η Ελλάς ευγνωμονούσα (πηγή)

25η Μαρτἰου 1821

άγγελμα Σωτηρίας του ανθρώπινου γένους

και Ελευθερίας του Ελληνισμού.

Αγάλλεται και πανηγυρίζει η Ορθοδοξία και σύμπας ο Ελληνισμός. Ξημερώνει η 25η Μαρτίου. Ημέρα που σηματοδοτεί την Ελευθερία του ανθρώπου. Ελευθερώνεται ο άνθρωπος από τα δεσμά της αμαρτίας και ο Έλληνας αποκτά την Λευτεριά του. Τον ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου και την έναρξη του αγώνα του 21 για την Ελευθερία πανηγυρίζει ο ελληνισμός πανταχού της γης.

Ο αρχάγγελος Γαβριήλ με εντολή του Θεού Πατρός μεταφέρει στην Παναγία μας το χαρμόσυνο μήνυμα: θα γίνει η μητέρα του Θεού, του Χριστού μας, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Στην άσημη πόλη της Ναζαρέτ στην 15χρονη, τότε, Μαρία έρχεται η στιγμή της εκπλήρωσης της υπόσχεσης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Τη στιγμή της εξόδου των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο ο Πλαστουργός μας έδινε ένα μήνυμα λυτρώσεως του πεπτωκότος ανθρώπου (πρωτευαγγέλιο). Απευθυνόμενος προς τον αρχαίκακο διάβολο με την μορφή του όφεως είπε «Και έχθραν θύσω ανά μέσον σου και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον του σπέρματος σου και ανά μέσον του σπέρματος αυτής, αυτός σού τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν»(Γέν. Γ΄, 15). Ο μονογενής μου Υιός θα συντρίψει το κράτος της διαβολικής αμαρτίας και του σκότους. Θα γεννηθεί από παρθένο. Θα νικήσει το φως, η Ζωή και η Αλήθεια. Την υπόσχεση αυτή εκπληρώνει ο Θεός μας. Ο Πλάστης μας πάντα εκπληρώνει τις υποσχέσεις του. Ψεύτης ο Θεός, μη γένοιτο!! Ο Αρχάγγελος μεταφέρει στην ταπεινή δούλη του Θεού τη χαρμόσυνη είδηση ότι θα γίνει η μητέρα του Υιού του Θεού, με θαυματουργικό τρόπο. Η Πάναγνος παρθένος Μαρία αποδέχεται με περισσή ταπεινοφροσύνη την είδηση λέγουσα «Ιδού η Δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Απλά και ταπεινά. Χωρίς εγωισμούς και επάρσεις. Το προαιώνιο θέλημα και σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους τίθεται σε εφαρμογή. Ο Υιός του Θεού λαμβάνει σάρκα και οστά και δια των αγνών αιμάτων της Παναγίας μας γεννιέται ως άνθρωπος στο σπήλαιο των αλόγων και αρχίζει το «έργο της Θείας οικονομίας ». Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος τέλειος, χωρίς αμαρτία, υιός της αειπαρθένου Παναγίας. Οποία τιμή για το γυναικείο φύλο. Ταυτόχρονα, είναι και Θεός, τέλειος και αληθινός.

Με το «Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου» του Αρχαγγέλου έρχεται η ευχάριστη είδηση στο ανθρώπινο γένος, ο καλούμενος ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Χαιρετισμός που εξέπληξε την μικρή Μαρία, η οποία δίστασε με την παρουσία του Αρχαγγέλου, φοβούμενη μήπως είναι κάποια διαβολική ενέργεια αυτό που βλέπει, κάποιος πειρασμός που την απομακρύνει από τον Θεό. Όμως, τα λόγια που ακολούθησαν την καθησύχασαν, παρά το απρόσμενο άγγελμα και την εύλογη απορία που της προκάλεσαν: «και πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω ;». Ο Αρχάγγελος, που δεν μπορούσε κι εκείνος να εξηγήσει το μυστήριο, μόνο της απαντά ότι θα πραγματοποιηθεί το υπέρ νουν άγγελμα με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι». Όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις.

Η επιλογή της Παναγιάς δεν ήταν τυχαία. Τέκνο γονέων υπερηλίκων που γεννήθηκε κατόπιν πολλών προσευχών και το οποίο το είχαν τάξει οι υπέργηροι γονείς του να το αφιερώσουν στο Θεό. Ήταν η πλέον αγνή, η πλέον ταπεινή και άδολη κόρη. Δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει τέτοια γυναίκα στον κόσμο. Αυτή επέλεξε ο Θεός για να φέρει στον κόσμο τον μονογενή Υιό Του, για να σώσει από την αμαρτία το ανθρώπινο γένος με τον σταυρικό του θάνατο και την τριήμερη Ανάστασή Του.

Την ημέρα αυτή, την 25η Μαρτίου, επέλεξαν και οι πρόγονοί μας το 1821 για να στείλουν και αυτοί ένα ευχάριστο μήνυμα στους σκλαβωμένους λαούς της οικουμένης. Είπαν το ¨Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά¨. Τετρακόσια χρόνια ολόκληρα υποδουλωμένοι και σκλαβωμένοι στον τούρκο δυνάστη. Τετρακόσια χρόνια ο ελληνισμός να έχει στο σβέρκο του τον Οθωμανό. Να υποφέρει τα πάνδεινα. Είναι δούλος, είναι σκλάβος και δεν διαφεντεύει τον τόπο του μήτε την τιμή της οικογενείας του ούτε και τη ζωή του. Δεν μπορεί να μάθει στοιχειώδη γράμματα, τη γλώσσα του αυτή που δημιούργησε πολιτισμό τεράστιο και απέδωσε έννοιες υψηλές όπως δημοκρατία και ελευθερία ή έστησε Παρθενώνες και κατέκτησε τον κόσμο με τον εκπολιτιστή Μακεδόνα Μέγα Αλέξανδρο. Δεν είναι δυνατό να λατρεύσει τον ένα και αληθινό Θεό. Δέχεται πιέσεις να αλλαξοπιστήσει, αρνείται να υποκύψει. Έτσι έχουμε ένα μεγάλο αριθμό, ένα σύννεφο επωνύμων και ανωνύμων Αγίων. Τους Νεομάρτυρας όπως τους ονόμασε η Αγία μας Εκκλησία.

Καταφεύγει στο κρυφό σχολειό για να μάθει λίγα γράμματα. Να μη λησμονήσει την Ιστορία του, τη Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες, τον Μέγα Αλέξανδρο και πολλά άλλα. Εκεί στο τρεμάμενο φως του καντηλιού, κατά τον ποιητή, μαθαίνει τι είχε, τι έχει, τι έπρεπε να έχει και παραμένει Έλληνας. Ολίγα κολλυβογράμματα σπουδάζει από την οκτώηχο και το ψαλτήρι. Γαλουχείται και στα νάματα της Ορθοδοξίας. Υπάρχουν, δυστυχώς, λίγοι βέβαια αρνητές του κρυφού σχολείου, οι θαυμαστές της θεωρίας ότι οι πόντιοι και οι μικρασιάτες δεν σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους, απλά εξ αιτίας του συνωστισμού πέθαναν από ασφυξία. Αυτοί αρνούνται την ύπαρξη του κρυφού σχολείου. Είναι ελάχιστοι, για να μας κάνουν και εμάς αρνητές της ιστορικής αληθείας.

Πολλά τα βάσανα και σκληρή η ζωή των υπόδουλων Ελλήνων. Μέσα τους σιγοκαίει ο πόθος της Ελευθερίας. Η ελπίδα της απελευθέρωσης. Το διεθνές περιβάλλον σφόδρα εχθρικό, ο Μέτερνιχ με την Ιερά Συμμαχία μεγάλο εμπόδιο. Ο Έλληνας γαλουχημένος με την ελπίδα ότι «πάλι δικά μας θάναι» δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα, oοργανώνεται και επαναστατεί. Έχουμε τοπικές εξεγέρσεις που πνίγονται στο αίμα, αλλά τροφοδοτούν με πίστη την ελπίδα για λευτεριά. Πάμπολλες είναι οι απόπειρες αυτές. Τα αίματα και τα σώματα των θυσιασθέντων γίνονται λίπασμα για να θρέψουν τον πόθο για λευτεριά. Οι αρματολοί και οι κλέφτρες, τα δημοτικά τραγούδια και ο θούριος του Ρήγα Φεραίου ¨ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά μονάχοι σαν λιοντάρια στις πέτρες στα βουνά. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή¨ δίνουν κουράγιο και δύναμη στο σκλαβωμένο ελληνικό γένος. Η Φιλική εταιρεία βοηθάει την προετοιμασία για τη μεγάλη στιγμή. Οργανώνει, συντονίζει, κατευθύνει. Εργάζεται μεθοδικά και μυστικά. Ο τύραννος καραδοκεί. Δεν θέλει να χάσει την Ελλάδα, την θέλει σκλάβα και υπόδουλη, όπως και άλλους λαούς. Θέλει την κραταιά, όπως πίστευε, οθωμανική αυτοκρατορία ακέραια να διαφυλάξει. Ο σκλαβωμένος Έλληνας ποθεί την Λευτεριά του και κανείς δεν μπορεί να του τη στερήσει. Είναι αποφασισμένος να χύσει το αίμα του και να προσφέρει, ακόμη, και τη ζωή του για την πατρίδα, την πίστη και την ελευθερία.

Η ημέρα η ποθητή, η αγία και ευλογημένη έφθασε. Είναι η 25η Μαρτίου 1821. Στα Καλάβρυτα ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της επανάστασης και το πανηγύρι της παλιγγενεσίας αρχίζει. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και για της Ελλάδος την ελευθερία γίνεται ο αγώνας. Άρχισε ο γενικός ξεσηκωμός με την πίστη στον Χριστό την ημέρα του Ευαγγελισμού. Το «χαίρε Κεχαριτωμένη» συμπλέει με το «χαίρε, ω χαίρε λευτεριά».

Ο μεγάλος αγωνιστής και ήρωας του 21 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά βροντοφωνάζει «Ο θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδας και δεν παίρνει την υπογραφή Του πίσω» . Μη γένοιτο. Ισχυρίζονται κάποιοι ότι ο ξεσηκωμός των Ελλήνων επηρεάστηκε από τη λεγόμενη γαλλική επανάσταση. Αλήθεια, οι φίλοι μας οι γάλλοι ποιόν κατακτητή και αλλοεθνή και αλλόθρησκο δυνάστη θέλανε να διώξουν και οι επαναστατούντες δήλωσαν ότι αυτό γίνεται για «του Χριστού την πίστη την αγία»; Δεν βρήκα πουθενά κάτι τέτοιο. Απλά η γαλλική επανάσταση χρονικά προηγήθηκε.

Στον αγώνα αυτό όλοι έδωσαν δυνατό και βροντερό παρών. Νέοι, γέροι, πλούσιοι, πτωχοί, γραμματιζούμενοι και αγράμματοι, γυναίκες και άνδρες. Όλοι τη λευτεριά των ήθελαν. Κληρικοί και λαϊκοί, νησιώτες και στεριανοί συναγωνίζονταν ποίος θα προσφέρει τα πιο πολλά. Τον καλύτερο εαυτό του, το είναι του, το αίμα του και τη ζωή του. Πολλοί κληρικοί, απλοί ιερείς, μητροπολίτες και πατριάρχες ποτίζουν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας. Υπάρχουν ήρωες κληρικοί ως ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Ησαΐας Σαλώνων, ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε, όπως και λαϊκοί, πχ, Πλαπούτας, Κανάρης, Μακρυγιάννης για να αναφέρουμε ελάχιστους. Δεν είναι δυνατό στα πλαίσια ενός άρθρου να αναφερθούνε όλα τα ονόματα. Η λαϊκή μούσα με τα δημοτικά τραγούδια, η παράδοση και η Ιστορία έχει καταγράψει πάμπολλα, όλα πιστεύω όχι. Όλοι τους επώνυμοι ή ανώνυμοι συμβάλανε να ελευθερωθεί η πατρίδα μας. Βοηθήσανε και πολλοί ξένοι την προσπάθεια αυτή, παρακινούμενοι από αγάπη προς την Ελλάδα, τον πολιτισμό της και την τεράστια προσφορά της στο παγκόσμιο πνεύμα.

Μεθυσμένοι μέσα στον νικηφόρο αγώνα των πρώτων χρόνων, ξεχάσανε μάλλον ότι η απελευθέρωση του τόπου δεν πραγματοποιήθηκε και αρχίσανε οι καπεταναίοι να φιλονικούν και να αντιμάχονται μεταξύ τους, να πολεμά ο ένας εναντίον του άλλου. Το αιώνιο σαράκι της φυλής. Ο εγωισμός και η φιλοπρωτία. Ο δυνάστης βρήκε ευκαιρία και ανακατέλαβε πολλά φρούρια. Σελίδα μελανή, προφανώς και πολύ διδακτική. Μπορούμε να προσφέρουμε, παντού, χωρίς να φαινόμαστε ότι είμαστε πρώτοι. Η ουσία μετράει και όχι ο τύπος, το φαίνεσθαι.

Ο Θεός, πράγματι, έβαλε την υπογραφή του, κατά την ρήση Κολοκοτρώνη και η πατρίδα μας ελευθερώθηκε. Όχι ολόκληρη. Χρειάστηκαν και άλλοι αγώνες και άλλοι πόλεμοι και ήρωες για να δημιουργηθούν τα σημερινά σύνορα της πατρίδας μας.

Θα ήθελα να κλείσω με τους στίχους του ποιητή «μεθύστε με το αθάνατο κρασί του ‘21» και θα πρόσθετα ο ελάχιστος «και με το αθάνατο κρασί της Ορθοδοξίας».

«Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου».

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιάς και φυλακή».

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός