ΣΜΑΡΩ ΝΟΤΟΥ "ΜΕΣΤΩΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ"

 

ΤΙΤΛΟΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ: ΜΕΣΤΩΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΘΡΑΚΙΚΟΣ ΟΙΩΝΟΣ
ΣΕΛΙΔΕΣ: 102
ΜΕΓΕΘΟΣ: 17x24
ISBN : 978-618-5152-43-7

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ

Μαζί σας είμαι…
Κρίθηκα στου βοριά τη βουερή ορμή
στη σφιγμένη γροθιά του βράχου
στης θάλασσας το ανυπότακτο κυμάτισμα.
Κρίθηκα στους σκυφτούς ορίζοντες
στης υπομονής τις ξυπόλητες ώρες
στου χρόνου το λυγμό
στης σιωπής τα σκιερά περιβόλια.

Μαζί σας είμαι…
Τάχτηκα να φυλάω το πέρασμα
μιας μακροχρόνιας πίστης
που αναζητά βεβαιότητες.
Τάχτηκα να βουτώ στην ομίχλη
άδειων πεινασμένων σελίδων
αναζητώντας το φως
στης ψυχής τα ωφέλιμα.

Μαζί σας είμαι…
Κι αν τις νύχτες η φωτιά με νικάει
το ξημέρωμα
η καταδεχτική ανάσα του ήλιου
γλιστρά αθόρυβα
απ’ της καρδιάς τα ποθητά
σε όρια ανοιχτά
αθωώνοντας τα παρελθόντα.

🌺

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΖΩΗ


Τόσο κοντά κι ας μην το βλέπω
το κομμάτι του εαυτού μου
που πάντα φλερτάρει με το άπιαστο
τρυπώνει στο κέντρο τ’ ουρανού μου
σαν αύρα λευκή
σαν έλεος ταμένο να σταλάξει φως
στα κλειδωμένα μου φεγγάρια.

Με μια καθαρότητα ακαταπόνητη
φτερώνει το χαμόγελο
πίσω απ’ των ματιών τα σύννεφα
ξεδιπλώνοντας ελκυστικά
της κάθε στιγμής την αξία.
Της Κυριακής το όνειρο
γλιστρά και πάλι φλογισμένο
στο αυλακωμένο πρόσωπο.
Σαν φωνή ευσπλαχνική
με γυρίζει στην αθωότητα
σφιχταγκαλιάζοντας τη φλόγα
της κρυμμένης λαχτάρας.

Δεν μετρά άλλο τα κύματα
παρά μόνο την ανάγκη για ζωή.
Τη ζωή, που πάλλεται να αγρυπνά
φορώντας μια γλυκιά ματιά
ψυχής αστροφεγγιά
την αίσθηση των όλων.

Τόσο κοντά κι ας μην το βλέπω
απ’ της καρδιάς το ανοιχτό παράθυρο
μπορεί και ταξιδεύει ακόμη το θαύμα.

🌺

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ

Ντυμένη με μια περίσσια πεθυμιά
να δρασκελίσω τα εμπόδια
στους δρόμους της λαχτάρας προχωρώ
μακριά από της άφωτης ματαιότητας
τα ασάλευτα όνειρα.
Κοιτώντας πίσω, ο άνεμος κόπασε
η φωτιά δεν καίει πια
οι πέτρινες μέρες πέρασαν.
Η ψυχή επιτάσσει ο λυγμός του χθες
υπόσχεση για το αύριο να γίνει.
Να προηγηθεί η πολυπόθητη αναλαμπή
του κρότου
φάρους να ανάψει, να ξεχαστεί
η τραγική ομίχλη.

Έξω από τα στενά όρια
των χέρσων περιορισμών
έξω από το φόβο
έξω από τα αφόρητα «γιατί»
η ζωή ανατέλλει και πάλι.
Το παράδοξα ψυχρό της κινούμενης άμμου
αύξησε τη δίψα.
Ένας ολόλαμπρος ήλιος
ριζώνει αχόρταγος στη ματιά
και η ελπίδα σκιρτά, ανθίζει
κεντώντας στιγμές και χαμόγελα.
Φλόγα και δροσιά μαζί η ανάσα του στίχου
χαράζει την άνοιξη
καρδιάς παράθυρο ανοιχτό
χέρι απλωμένο το άφρισμα της σκέψης
επιστρατεύει το αδύνατο.

Έτοιμος ο τροχός να γυρίσει ξανά.
Έτοιμη η αγκαλιά μου να σε κλείσει μέσα της.
Έτοιμο το φως να υψωθεί
και η αλήθεια πανέτοιμη απ’ την αρχή να λάμψει.

🌺

ΓΥΡΙΣΜΟΣ

Μέρες τώρα
μπορεί και μήνες
μια παράξενη αίσθηση
ταράζει τον αέρα.
Νιώθω να επιστρέφει μέσα μου
ο παλιός εαυτός
το κύμα να αλλάζει.
Είναι πολλά τα καρδιακά
που ζητούν το γυρισμό.

Μα τι ξαστεριά απόψε
και πόση λαχτάρα αντηχεί
στα σηκωμένα μου πανιά;

Είναι σαν να κλείνω
ολόκληρο το πέλαγο
μέσα σ’ ένα άφθαρτο δείλι.
Να κυριεύομαι από της μάνας
την ευλογημένη μορφή
που μέσα μου από πάντα βασιλεύει
και αναγνωρίζω το χάδι
από το ροζιασμένο χέρι της
ξαναβρίσκω τον κήπο
που φοράει το φως
της παρήγορης φωνής της
και τις λεμονιές ανθισμένες όπως τότε.

Είναι σαν από πάντα
εδώ μόνο να υπάρχω.
Εδώ να ξυπνάει το φιλί
να κρατώ το παιδί στην καρδιά μου
κι αυτό τον ήλιο που δεν σώνεται
αγκαλιά με τις ρίζες.

🌺


ΚΟΚΚΙΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

Είναι κάτι στιγμές
που τα δάκρυα της ψυχής
δε φτάνουν ποτέ στα μάτια.
Αθέατα, καυτά, φυλαγμένα βαθιά
στα έγκατα της απόγνωσης
ποτίζουν ερημιές
και ανυπομονούν να ανθίσουν
εκείνο το τυραννικό τίποτα
της παρωχημένης αυταπάτης.

Είναι κάτι στιγμές
κραυγές αργόσυρτες
που γδέρνονται αβοήθητες
πιασμένες στα λάθη τους
αφήνοντας σημάδια
κόκκινα αποτυπώματα
και ματωμένους στίχους
στης λησμονιάς τη συντριβή
που ολοένα ζυγώνει.

🌺

ΕΝΟΧΗ ΚΡΑΥΓΗ

Μες του κόσμου το δίχτυ τυλιγμένη
έντρομη όσο ποτέ άλλοτε
είδα τον άνεμο να λυσσομανά
το χάος να με διαπερνά
το χρόνο να θάβει συνειδήσεις.
Την αλήθεια είδα να χάνει το δρόμο της
τη σιωπή να κραυγάζει
την ανάγκη να σέρνεται
ξωπίσω από μια πεινασμένη ανοχή
την αδικία ευλογημένη να ορίζεται.

Είδα την αθωότητα να πεθαίνει
τα συναισθήματα αγνώριστα
να μετριούνται, να ζυγιάζονται
το χαμόγελο να στερεύει
τα άβολα ερωτήματα
να μένουν βολικά αναπάντητα.
Κορυφές είδα να λυγούν
σπίτια χτισμένα στην κοιλάδα
του φόβου να τρίζουν
δάση γυμνά για τη συμφορά
που τα τύλιξε να θρηνούν
μαύρα πουλιά να επιστρέφουν.

Είδα φεγγάρια χωρίς ουρανό
το μαχαίρι στο λαιμό
τη νύχτα να σκεπάζει τη μέρα.
Αγάλματα είδα να δακρύζουν
αγγέλους με κομμένα τα φτερά
παιδιά να ποδοπατούνται
στις μεγάλες πλατείες του όχλου
τα όνειρα κουφάρια να επιπλέουν
σε παγωμένες θάλασσες
κι ένα αφόρητο «γιατί», ένοχη κραυγή
πάνω σε ματωμένα γραπτά
τον τρόμο της ψυχής να θρηνεί.

🌺

ΑΓΑΠΗΣ ΔΡΟΜΟΣ

Δε χάνει ποτέ το δρόμο της η αγάπη.
Μια μέρα θα έρθει να σε βρει
περίμενέ την…
Περίμενέ την με μια αγκαλιά χαμόγελα
κάτω από το ροδαλό χάδι του ήλιου
σαν σπόρος να πέσει στην ψυχή
να κάνει το εγώ, εσύ
να σε ανθίσει.

Περίμενέ την σαν λάμψη από χέρι Θεού
φως στης ύπαρξης το μεγαλείο
αδιάλειπτα να απλώνεται
φωτίζοντας μαγεμένα το χαμένο χρόνο.

Ποτέ δεν θα ξανά ’χει ο ουρανός
τόσα λατρεμένα χρώματα.
Ποτέ δε θα ξανά ’ναι τόσο μελωδικό
της θάλασσας το μουρμουρητό.
Ποτέ το βλέμμα σου δε θα ξαναβρεί
τόση θέρμη με γεύση μελιού
να κυλάει στους κόρφους σου.

Περίμενέ την άγια στιγμή της
την πιο ακριβή
την πιο ευλογημένη
σαν μοσχοβολιά διάχυτη
να κατοικήσει μέσα σου
το πιο μακρινό αστέρι
κοντά σου να ζυγώσει
να σου φορέσει
το καινούριο σου πρόσωπο.

🌺

ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΧΑΡΑ


Ελεύθερο απ’ τα δεσμά
έχοντας συνοψίσει το νόημα
της μονότονης παρένθεσης
ολοένα και πλησιάζει σκορπώντας
γλυκόσυρτες πεθυμιές ένα γύρω.
Σαν ανθισμένη κερασιά
ένα φιλί κι ένα χαμόγελο
φυλαγμένο από το μέσα σου
μοσχοβολά, ξημερώνει, υπόσχεται
και προσαράζει
στ’ ανοιχτά της αντηλιάς.

Στη λαχτάρα της συνεύρεσης
όλο το μπλε του ουρανού
χωράει η ανάσα
δυο χέρια, μια αγκαλιά,
μια ιδέα χαρά
φλέβες παγωμένες ζεσταίνει
κεντίδια στρώνει
να ακροπατήσουν
τα μουδιασμένα όνειρα
τις σκοτεινές διαδρομές
με φως στολίζει
για να ’χει η ψυχή ένα φεγγάρι δρόμο
κι αυτό το αύριο που καρτερά
στιγμές αιώνες.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Σμαρώ Νότου γεννήθηκε στο Σιτοχώρι Σερρών και κατοικεί μόνιμα στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Νοσηλευτική και εργάζεται ως Νοσηλεύτρια στο Π. Γ. Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης. Ακολουθεί αταλάντευτα τον δρόμο της ποίησης και αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο και στο διαδίκτυο.

Είναι μέλος και εκπρόσωπος του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ) στη Θράκη, μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (Ε.Λ.Β.Ε) και μέλος της Αμφικτυονίας Ελληνισμού.

Κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη λογοτεχνική κοινότητα της χώρας καθώς έχει τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχει και να βραβευτεί σε πολλούς Πανελλήνιους Ποιητικούς Διαγωνισμούς, προσμετρώντας στην ποιητική της παρακαταθήκη 15 Βραβεία και 3 Επαίνους την τελευταία εξαετία.

Ποιήματά της περιλαμβάνονται στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά και σε πολλές ακόμη Ποιητικές Ανθολογίες και κατά καιρούς δημοσιεύονται σε Λογοτεχνικά Περιοδικά και έγκριτες Λογοτεχνικές Ιστοσελίδες.

Το 2018 η ανέκδοτη ποιητική της συλλογή «Της ψυχής τα φορεμένα» βραβεύτηκε με το βραβείο «Πολύμνια» στον 4ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης Κ.Π.Καβάφης της Ιnternational Art Academy και τον Μάιο του 2021 το ποίημά της «Νύμφη της μνήμης και της καρδιάς» που είναι αφιερωμένο στην πόλη της Θεσσαλονίκης και περιλαμβάνεται στην ποιητική ανθολογία «Πόλεων Ποιήσεις» των Εκδόσεων Χρόνος, τυπώθηκε σε χρυσό πάπυρο και κοσμεί το γραφείο της Αντιδημάρχου Πολιτισμού Θεσσαλονίκης κ. Μαρίας Καραγιάννη.

Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Ασήμι στο άγρυπνο του νου» επίσης των εκδόσεων Θρακικός Οιωνός, βραβεύτηκε με Αριστείο στα Βιβλία Χρονιάς από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος Ε.Π.Ο.Κ και με Β’ Βραβείο στα αντίστοιχα βραβεία Βιβλίων Χρονιάς από το Λογοτεχνικό Περιοδικό «Κέφαλος».

Τα «Μεστωμένα Στάχυα» είναι η δεύτερη ποιητική της συλλογή.