Στην καθημερινή κενότητα
τα ρήγματα επιμηκύνονται.
Οι αστάθμητοι παράγοντες
φέραν τη θολότητα.
Συλλέγω μέσα στο χρόνο
τα απανωτά φιλιά,
έτσι η ψυχή
ξεπαστρεύει τα δύσκολα.
Λικνίζεσαι σε πέπλο μεταξένιο,
ένα τρόπαιο στα μάτια μου.
Χωνιασμένη στο βάθος του νου
μια επιθυμία,
η γεύση σου.
Εξαντλημένος από αγάπη
περιπλανιέμαι σε ένα σώμα
που αιμορραγεί.
Σ' ενα κορμί αμέριμνο
εμποτίζεται η γιορτή.
Η κρυμμένη ομορφιά δαμάζει το κατεστημένο.
Στις κινήσεις των σωμάτων
αποτυπώθηκε η εξέγερση της ζωής.
Αφέθηκα στην επανάληψη
ενός θαυμασμού.
Με φόντο το νυχτιάτικο ουρανό
οι θλιβεροί περιορισμοί έχουν περιπέσει σε δυσμένεια.
Carpe.
H φωτογραφία είναι από https://www.diaforetiko.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου