Η ζωή μοιάζει με προσμονή.
Ένα βήμα πριν το ακρογιάλι
ένιωσα την καρδιά μου
να χάνει το ρυθμό της.
Η γυναικεία μυρουδιά
φτεροκόπησε μέσα μου.
Άγγιξα το νερό,
δε θα σε ήθελα σε τίποτα διαφορετική,
να μην έλειπε ούτε
και η παράλογη διάθεσή σου.
Μια αγκαλιά συγκρατημένη
έγινε έντονο κύλισμα στην άμμο.
Τα νύχια μπήκανε στη σάρκα μου,
η γλώσσα υγρή
ιχνηλατεί, λικνίζει τη θηλυκότητά της,
προκαλεί τον ίλιγγο,
ανεβοκατεβαίνουν απ' το λαχάνιασμα τα στήθη .
Η ηδονή προξένησε
την επάνοδο των ρόλων μας.
Δεν υπάρχει καμιά υπαναχώρηση,
καμιά πιθανότητα αποδέσμευσης.
Ρουφάω την κάθε στιγμή που ζω.
Carpe.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου