οι μικρές σταγόνες
που τη μέρα επιμελώς
κρύβονται στα πέταλα των ρόδων
Ανάμεσα σε βελούδα και σεντέφια
στις αγκαλιές των κοριτσιών
Ανάμεσα σε τραγούδια και χαρούμενες κουβέντες
στις διαδρομές και τις αναζητήσεις τους
Ελευθερώνονται και παίζουν κυνηγητό με τις νεράιδες των ονείρων τους
Περνούν από τσέπη σε τσέπη χαϊδεύοντας τα καλά κρυμένα μυστικά τους
Τρυπώνουν στα κανάτια που κρατούν τους σπόρους οι γιαγιάδες
και στα συρτάρια με τα μαντήλια που φορούν στα κυματιστά μαλλιά τους
Καμμιά φορά άνεμος τρελλός από ζήλεια γκρεμίζει τα κανάτια
κι εκείνα γίνονται χίλια κομμάτια από ντροπή κι απόγνωση
Αρπάζει τα μαντήλια, τα σκορπίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
κι εκείνα απελπισμένα κοιτάνε να πιαστούν απ’ τα κατάρτια των δεμένων καραβιών
Παλεύει ν’ ανοίξει τις αγκαλιές των κοριτσιών,
να ξεφυλλίσει τα πέταλα των ρόδων.
Μάταια!
Δεν τον φοβούνται.
Δεν τα λυγίζει.
Των ρόδων και των κοριτσιών οι αγκαλιές
κρατούν κρυμμένες τις μικρές σταγόνες
και τις ελευθερώνουν κάθε νύχτα.
Ηττάται και αποχωρεί.
Ποιος τον έρωτα νικά;
Ποίημα και φωτογραφία : Σοφία Δ. Νινιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου