Μας καλούν πολλές φορές
να αναμετρηθούμε μαζί τους και τις φοβόμαστε,
γιατί μάθαμε να ορθώνουμε το ανάστημά μας
στον οποιονδήποτε, υπολογίζοντας σε εμάς,
με προμετωπίδα τη φράση
"Ποιος τάχα είναι".
Και οι σκέψεις, γαντζωμένες στο κατάρτι της αλαζονείας,
κλυδωνίζονται κι αυτές στα οργισμένα κύματα,
που σηκώνει η τρικυμία τού ασίγαστου πόθου,
της ανάδειξης και της διάκρισης.
Κι απορώ ,
πώς μέσα στη σιγαλιά, ανταριάζεται ο νους
και φαντάζεται, πως όλα μπορεί να τα καταλάβει
ισοπεδώνοντάς τα;
Σεβασμός, εκτίμηση, της μνήμης καταφύγια,
εκεί στο τότε, στο σήμερα, ποτέ!
Αφού αποσυντίθενται τα συναισθήματα,
προχωρούν τα "θέλω", καταπατώνται τα δικαιώματα
κι ο άνθρωπος, υπάνθρωπος,
ουδόλως διαφέρει απ' τα θηρία,
κάθε που βούλεται, και τις κορφές που δεν μπορεί
να κατακτήσει.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Η φωτογραφία είναι από http://brahmakumarisvalencia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου