Στη νύχτα των αστεριών
άφησε με να ΄ρθω κοντά σου
όπου αστράφτει του χρόνου
η αιωνιότητα,
να πάρω τους δρόμους τ΄ουρανού
να βγω από τη σκόνη του καιρού
με λόγια φτερωτά και μάταιη δόξα
κυλώντας αδιάκοπα
όταν οι ώρες θα σμίγουν
στου πόθου τα σεληνόφωτα.
Να πετάνε τα άστατα λόγια
να περνάνε οι μέρες αποπέμποντάς
η μια την άλλη όταν αντιβουίζουν
στα πέλαγα οι γλάροι,
εγώ θα σ΄αγαπώ εδώ στο τέρμα
των πραγμάτων,
όπου οι μόλοι μαραζώνουν
και το σαράκι τους τρώει
εγώ και πάλι θα σ΄αγαπώ
γιατί κι απόψε έχει αστροφεγγιά
κι ας αργεί να φύγει η λησμονιά.
Σ΄αγαπώ με την γλύκα που δένονται
τα χέρια μας,
κι ας μας χωρίζει των δακρύων η νύχτα
γιατί τις ελπίδες της νιότης μας
τις αφήσαμε σε χαμένα όνειρα
να πετούν όταν φυσάει αέρας
να φυσάει λησμονιά
μες στην απέραντη σιωπή μας
άφησε με να ΄ρθω κοντά σου
σαν πεταλούδα μες απ΄τα τρίστρατα
να φυσάει να πάμε ψηλότερα
με τα λευκά φτερά της νιότης μας.
Γρηγορία Πελεκούδα
Η φωτογραφία είναι από https://www.amazon.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου