ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "ΑΤΙΤΛΟ"

Στα επερχόμενα κύματα της νύχτας
σαν ογκόλιθος κύλησε το ροδαλό
πρόσωπο της μέρας στο διαμελισμένο
μακελειό της ομίχλης μιας τοσοδούλας
ανθρώπινης ελπίδας,
κι έχουμε δρόμο ακόμα όλο το ανθρώπινο
φορτίο να φορτώσουμε
να γλιτώσει από το βάσανο.

Χάος στο παντού και στα πάντα
στον καιρό της ασυναρτησίας
στο τίποτα και σε όλα
καμιά απάντηση σωστή ούτε αποδεκτή
στη φρενήρη εποχή μιας δικαιολογίας
να χτίζεις στην ανασφάλεια
και να σου γκρεμίζουν τα όνειρα.

Στην άλλη όψη του κόσμου κατέφυγα
πανικόβλητος, σε ξεμοναχιασμένο δρόμο
να βρω στο σκοτωμένο όνειρο το νόημα
το ποτισμένο με αίμα αίσθημα
από παιδεμό από ίχνη ξένα.

Με το βλέμμα να κοιτά πότε τον Βορρά
και πότε τη Δύση, άραγε πόση νιότη
να ξόδεψα της γνώσης να σπείρω το σπόρο
της γέννησης να πάλλεται στ΄αεράκι
να του δώσω έτσι απλά το χέρι
στην κατιούσα της ιστορίας ένα φως ν΄ανάψει;

Αχ μνήμη μου πρέπει να προσπαθήσω
να σε μάθω,
να περπατάς στη μνήμη σου
για να θυμάσαι το εμείς,
τον χρόνο που αφαιρεί
την πραγματικότητα,
τον μέλλοντα αν δικαιούνται η άνθρωποι
στο σήμερα να διαπλέω το ολίσθημα.
Γρηγορία Πελεκούδα

η φωτογραφία είναι από το https://br.pinterest.com/