ΠΩΛ ΒΕΡΛΑΙΝ ( 30 Μαρτίου 1844 - 8 Ιανουαρίου 1896 )

 i. Κάτι κλαίει μες στην καρδιά μου

Κάτι κλαίει μές στην καρδιά μου
καθώς βρέχει στην χώρα μου,
Σαν τι μαράζι, αλιά μου,
στραγγίζει την καρδιά μου;

Γλυκοστάζει η βροχή
στη γη, στα κεραμίδιαﾟ
στην άχαρη ψυχή
τι τραγουδάς, βροχή

Κλάμα χωρίς αιτία
καρδιάς βαργειεστιμένης.
Μήπως καμιά απιστία;
Πονώ χωρίς αιτία.

Κι είναι ο πόνος περισσός,
να μην ξέρεις γιατί
χωρίς αγάπη ή μίσος
σε καίει καημός περίσσος.

(Μετάφραση: Κωστή Παλαμά)

http://iliaskourakos.blogspot.gr/

❀ ❀ ❀ ❀
ii. Il pleure dans mon coeur

Να κλαίει μες την καρδιά μου
και στην πόλη να βρέχει…
ποια να ‘ν’ αυτή που τρέχει
η πίκρα ως την καρδιά μου;

Ω, γλυκός ήχος της βροχής
απ’ τις σκεπές και καταγής!
Για τον καϋμό μιανής ψυχής
ω το τραγούδι της βροχής!

Δίχως αιτία να βρέχει
μα η καρδιά δεν αντέχει.
Σε πρόδωσε κανείς;
Όχι. Άδικα πονείς.

Αχ ποια άλλη θλίψη ανίσως
δεν το ξέρεις γιατί
—δίχως αγάπη ή μίσος—
η θλίψη σου κρατεί;
Μετάφραση: Τέλλος Άγρας

https://dimartblog.com/

❀ ❀ ❀ ❀

iii. Φθινοπωρινό Τραγούδι

Λυγμοί μακρόσυρτοι
Απ’ τα βιολιά
Του φθινοπώρου
Σφίγγουνε την καρδιά μου
Με τη μονότονη
Θηλιά του πόνου.
Βαριά η ανάσα μου
Τεφρό το χρώμα, και
Του ρολογιού όταν ακούω χτύπο νέο
Αναπολώ
Μέρες παλιές
Και σιγοκλαίω.
Ύστερα φεύγω μες στο κακό
Το ανεμοβρόχι
Για να με σέρνει
Εκεί κι εδώ
Ίδιος εγώ
Φύλλο ξερό.
από τη συλλογή Poèmes saturniens, μετάφραση Τζούλια Τσιακίρη

http://popaganda.gr/

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/