Στη θρηνωδία της ασημαντότητας
κάποιοι γονάτισαν αμαχητί.
Η τοξική φύση του πόνου
κατακρημνίζεται στο κενό.
Μπολιάζω την ψυχή
με την ωραιότητα.
Πλάθω τη σιωπή
με την αύρα σου.
Εξωραΐζω τις ανυπόφορες ώρες
ραίνοντας με ανθοπέταλα
δυο μάτια ανόθευτα.
Επέζησα, αναπνέοντας
τα μυστικά που μας ενώνουν.
Τράφηκα απ'τις σχισμές
ενός κορμιού εμποτισμένου στην έκσταση.
Carpe.
Η εικόνα είναι από https://arthur.io/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου