i. Με το το παρακάτω ποίημα για το οποίο βραβεύτηκε από την Ένωση Λογοτεχνών Β. Ελλάδος
Ατρόμητος, νεωτεριστής,
πόσα μας διδάσκεις
αμετανόητε διαφωτιστή!
Πρωτοποριακές οι απόψεις σου,
στην καρδιά όλων μιλούν,
μα εκείνοι δεν τολμούν.
Απλοί άνθρωποι,
σφυρηλατημένοι με δειλία,
προκαταλήψεις, φοβίες πολλές.
Μεγάλο το έργο που άφησες,
βαρύς ο σταυρός που σήκωσες,
ποτέ δεν σε κατάλαβαν
κι ας σε μίσησαν.
Μοιραία η μοίρα του προοδευτικού,
παρακαταθήκη πνεύματος άφησες,
κι ας σου φέρθηκαν σαν σε αλήτη,
σαν σε ληστή.
Σημαία επανάστασης σήκωσες,
φωτεινό παράδειγμα έγινες,
η σεμνή σου φυσιογνωμία
στους αιώνες ανεξίτηλη μένει,
το πνεύμα διαφεντεύει.
iii ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Δύσκολες στιγμές περνάω,
κι ας μην το μαρτυράω,
τι βάσανο κι αυτό,
από παιδί αμούστακο,
σε ενήλικα εξελίσσομαι,
από άδολο παιδαρέλι
σε μεγαλοπαίδι με ευθύνες.
Σε τριχωτό γορίλα μεταμορφώνομαι
κι ας μην το παραδέχομαι,
σπυριά πολλά φουντώνουν
το βράδυ καθώς κοιμάμαι.
Κι από όρεξη, απελπισία!
Ψυγεία αναστενάζουν,
βογκά η κουζίνα,
βογκά η χαροκαμένη μάνα.
Τι καημός!
Τους πάντες εχθρούς έχω κάνει,
αντιρρήσεις φέρνω,
την έξαψή μου υπηρετώντας.
Τα κλάματα χωρίς λόγο βάζω,
τις ορμόνες καλοπιάνω,
τις κακές σκέψεις εξευμενίζω.
Τις Ερινύες μου κυνηγώ,
με νύχια και με δόντια,
εφηβεία είναι η αιτία.
iv. Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ
Τα σύννεφα σκίζετε,
ελεύθεροι αγγελιοφόροι,
ψηλά στους αιθέρες πετάτε,
τον χάρο συναντάτε.
Μάχες στον αέρα δίνετε
με περισσή χαρά,
μάχες πατριωτισμού
αλλά και ηρωισμού
όταν η μοίρα το καλεί.
Αστράφτουν τα σίδερα,
φωτιά στην καρδιά,
πυγμή στα χέρια,
ατιμώρητο κανέναν δεν αφήνετε,
κι ας μην το δείχνετε.
Σαν τους 300 του Λεωνίδα,
τις πύλες των ουρανών φυλάτε,
το σκότος να μην περάσει,
το φως να υπερισχύσει,
τις καρδιές μας να κυριεύσει.
v.Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Δύσκολη η ζωή στο πλοίο,
Αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι,
διαπεραστικό κρύο τον χειμώνα.
Χωρίς σταματημό τη θύελλα ρουφώ,
πουνέντες μοναξιάς, μελαγχολίας.
Άνεμος ανάγκης στην πλώρη,
ζυμωμένος με τα χτυποκάρδια της μάνας,
τον αποχαιρετισμό της γυναίκας,
τα δάκρυα του παιδιού,
τον νόστο της πατρίδας,
την ελπίδα για καλύτερη ζωή.
Περνάμε τα φιόρδ και ψιλοβρέχει,
η υγρασία τα κόκκαλά μου τρυπά,
βάσανα ξεφορτώνει, ελπίδες εξανεμίζει,
πάλι μόνους, έρημους μας βρίσκει.
Πούσι έχει πέσει,
ο ναύτης με δυσκολία το τιμόνι συγκρατεί.
Ανήμερα Χριστούγεννα η θαλασσοταραχή καλά κρατεί,
σαν ψυχή που δεν συγχωρεί,
με μία και μόνο ευχή,
του χρόνου τέτοια μέρα σπίτι μας.
vi,ΕΝΔΟΜΥΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Άβυσσος η ψυχή του καθενός,
καλά κρυμμένα μυστικά,
σαν τα αμπαρωμένα παντζούρια
παλαιών σπιτιών,
τι θέλουν άραγε να πουν,
τι υπονοούν,
ποιο καλά φυλαγμένο μυστικό κρατούν;
Αποκαλύψεις περιβόητες,
αποκαλύψεις μιας άλλης ζωής,
χωρίς ταμπού,
χωρίς νόημα και σκοπό,
σαν το νερό στην έρημο
διέξοδο ψάχνουν να βρουν,
άλλοτε με κινήσεις γρήγορες,
άλλοτε με ήσυχες διαδρομές.
Ενδόμυχες σκέψεις
που πρέπει να εκφραστούν,
άλλοτε με ένταση,
άλλοτε με ηρεμία,
σίγουρα πρέπει να διατυπωθούν,
ομοίως να μοιραστούν.
Αντικλείδι της καρδιάς
δεν είναι εύκολο να βρεις,
όποιος όμως την ψυχή του άλλου διαβάσει,
αιώνια την ευτυχία θα βρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου