Σταγόνες δροσιάς κρέμονται
στον συμμετρικό ιστό της αράχνης.
Τα ζωντανά γαλάζια μάτια
αφέθηκαν σε μια ηρεμία απόμακρη.
Μιλήσαμε για πράγματα της καρδιάς,
η συγκατάθεση δεν άργησε.
Το στόμα ταίριαξε απόλυτα
με την καμπυλότητα των χειλιών της.
Για μια στιγμή κυριάρχησε
μια σιωπή νευρική.
Ένιωσα το σαστισμένο τρέμουλο,
τα χείλη μισάνοιχτα
πίεζαν τη σάρκα,
η γλώσσα ανακάλυψε
το ευαίσθητο σημείο,
το κορμί σπαρταρούσε,
οι ανάσες ανεβοκατέβαιναν ρυθμικά.
Απέθεσα στο στήθος της ένα φιλί,
η λογική και η συνείδηση εγκαταλείφθηκαν,
γευτήκαμε την παραφορά του έρωτα.
Έγλειψα το τσιγάρο
από τη μια άκρη ως στην άλλη,
η παλιά πληγή άρχισε να γιατρεύεται.
Carpe.
Carpe.
Πίνακας :“The Embrace” Fabian Perez
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου