Οδός άνω και μία κάτω
νοητή γραμμή
σ΄ένα δρόμο μοναξιάς
διασταυρώνονται τα όνειρα
ίσως και οι δυο παρόντες
στα μελλούμενα.
Έτσι απλά άρχισαν όλα
όταν άκουσα τη μουσική
να τραγουδάει,
καθώς φυσούσε ο βαρδάρης
τις πολλαπλές του σιωπές
προσπαθώντας να διεκδικήσει
από ένα σήμερα το αύριο
πριν φτάσει το τραγούδι στη σιγή.
Ο γέρικος αετός απαρνήθηκε
τη φωνή του,
εν γνώσει και εν αγνοία του
της αιώνιας οδύνης του,
μόνο η μουσική σάλευε ανάμεσα
σ΄αυτούς που περπατούσαν.
Ιδού τα χρόνια πως πορεύονταν
και κινούνταν ανάμεσα στο χρόνο
ανάμεσα στον ύπνο,
ποιος εξαγόρασε το χρόνο
ποιος εξαγόρασε το όνειρο
για να τινάξει ο άνεμος
χιλιάδες ψιθύρους απ΄τα σμιλάγια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου