Ένας αιώνας πέρασε
Που κόψαν τα φτερά σου
Σου ξεριζώσαν την καρδιά
Μέσα απ' τα σωθικά σου
Παίξαν τα ζάρια τα φτιαχτά
Στην πλάτη την δικιά σου
Μαζί με τ' άγρια θεριά
Οι εμπόροι του θανάτου.
Αιώνες Στ' άγια χώματα
Έθρεψες τα παιδιά σου
Ήρθαν λυσάρικα σκυλιά
Τα έκαναν δικά τους
Όσο μονάχος πάλευες
Να βρεις την λευτεριά
Αίμα ποτάμι χύσανε
Ήρωες παλικάρια
Η λευτεριά αγκάλιαζε
Τα άψυχα κορμιά
Κι ένιωθε όλη η φυλή
Χαρά και περηφάνια.
Μόλις το καταλάβανε
Οι άσπονδοι μας φίλοι
Σχέδιο καταστρώσανε
Και τό βάλαν μπροστά
Μ' αίμα να μεταλάβουνε
Των άπιστων τα χείλη
Σ' έσπρωξαν.... Να βρουν λευτεριά
Μα βρήκαν προδοσία
Τ' αδέρφια σου που ζούσανε
Μες' την μικρά Ασία.
Γνώσεις κι αγάπη δίνανε
Με ιώβεια υπομονή
Φύλαγαν τον πολιτισμό
Μες στην Ανατολή
Αμόλυσαν τα τσέτικα σκυλιά
Οι σύμμαχοι ευρωπαίοι
Πού αλυχτούσαν με σπαθιά
Στο αίμα βουτηγμένοι
Με το σπαθί τους έσφαζαν
Γριές, κοπέλες, γέροι
Τα σπίτια τα ρωμαίικα
Φωτιά τα περιμένει
Πρόσφυγες καταντήσανε
Τρανοί Νοικοκυραίοι
Στη θάλασσα τα πέταγαν
Τα δύστυχα κορμιά
Κι οι σύμμαχοι τους έριχναν
Καυτό βρασμένο λάδι
Από την κουπαστή που πιάνονταν
Να βρουν τη Σωτηριά.
Σμύρνη, Αϊβαλί. Και μανισά
Πέργαμος και Μαρμάρι
Σε όλα τα παράλια
Ήτανε το καμάρι
Τα ονόματά σας μείνανε
Τα παιδιά μας να θυμούνται
Τα σπίτια τα αρχοντικά
Απ'άλλους κατοικούνται.
Ποιος ξέρει τα μελλούμενα
Που ναι καθορισμένα
Οι προφητείες αν θα βγουν
Κι όλα τα πεπρωμένα
Πάλι με χρόνια με καιρούς
Αν οι θεοί βλογάνε
Αυτά τα άγια χώματα
Πάλι δικά μας θα ναι......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου