Carpe "Αιφνίδια παρόρμηση..."

Στην άδεια κάμαρα
ζυμώνεται η σάρκα.
Χάνω το μέτρημα των παλμών,
η ψυχή αδειάζει.
Ένας γδούπος μουντός
λυμαίνεται το άψυχο φως.
Μετοικήσαμε στη φριχτή
αθλιότητα του κόσμου,
νωχελικά ψάχνω τα όρια.
Παραμέρισα τις αποδοκιμασίες του πλήθους,
αμίλητος βαδίζω προς την κάθαρση.
Ο πρώτος χτύπος αντηχεί εκκωφαντικά,
η απαλή ευωδιά της θηλυκότητας
θεριεύει τις ανάσες.
Η γυμνή σάρκα αφήνεται
στην αιφνίδια παρόρμηση.
Στις σκαμμένες κόγχες των ματιών
τα δάκρυα είναι αναπόφευκτά.
Η συναισθηματική αναζωογόνηση
σκόρπισε τη σκόνη,
εμφύσησε τη ζωή
στις ξεψυχισμένες ακτίνες του ήλιου.
Η διαπεραστική μυρουδιά των χρυσάνθεμων 

 πολιορκεί τις ανάσες μου.

Carpe.

πηγή φωτογραφίας https://proza.ru/