Το χειρότερο απ’ όλα, είναι πως δεν θα μάθει ποσό πολύ την αγάπησα και πόσο πολύ την αγαπώ. Και τι δεν έγινα γι’ αυτήν: ταξιδευτής, σχοινοβάτης, προσκυνητής, διαβάτης, ποιητής. Έγραψα χιλιάδες αγαπητικές λέξεις, με αίμα και πάθος. Οι δημιουργίες μου, είχαν το όνομά της. Μα και πάλι δεν έδωσε σημασία. Για να τη συγκινήσω ρίχτηκα στην ορχήστρα του έρωτα, σαν τον Βέρθερο, μεταμορφώθηκα αγαπητικά, μα με προσπέρασε αδιάφορα και κάπως χλευαστικά.
Και όλα αυτά για να πάρει έναν συνηθισμένο δρόμο. Διαπίστωσα με θλίψη ότι έπεσε στην αγκαλιά ενός τυχάρπαστου που σακάτεψε την ψυχή της. Ικανοποίηση του πόθου του και τίποτ’ άλλο. Μια καθημερινή ερωτική ιστορία με κακόσημο τέλος. Κοινοτοπία λόγων και πράξεων.
Ήταν ευλογημένη γυναίκα, είχε το τάλαντο της αγάπης. Το τάλαντό της, ήταν να αγαπάει και να αγαπάει πολύ. Ήθελα να πάρω το μερίδιό μου από αυτό το τάλαντο, που δεν το κράτησε–εγωιστικά- σαν προνόμιο, ούτε το έκρυψε σαν μίσθαρνος έμπορας, ούτε το πέταξε στ’ απορρίμματα, για να κερδίσει κάποιες πρόσκαιρες απολαύσεις. Το πολλαπλασίασε, το μεγάλωσε, το δυνάμωσε. Υψηλόφρονα αισθήματα κι όχι υψηλοφροσύνη, τεχνητή και επικριτική. Ο αγαπημένος ήταν στο κέντρο, στην άξια θέση του λατρευτικού συμβόλου.
Αλλά τώρα την βλέπω να λιώνει, να μαραίνεται και μόνο εγώ νιώθω πόσο πολύ υποφέρει. Είναι μια γυναίκα που υποφέρει πολύ. Στερημένη της αγαπητικής σχέσης, θλιμμένη γιατί το τάλαντό της, παρέμεινε βουβό, κακοχούμενη από τον αποθαυμασμό των συνευρέσεων. Είναι και σοβαρά άρρωστη. Κάθε μέρα πεθαίνει λίγο-λίγο και την ακολουθώ σε αυτήν την οδοιπορία. Είναι η τελευταία μου θυσία. Αχ και να ‘ξερα ότι φώλιασα για λίγο στα μάτια της, θα πέθαινα ευτυχισμένος.
Η φωτογραφία είναι από https://cutewallpaper.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου