Εύθραυστη στιγμή Κομμάτια ραγισμένα. Κρυστάλλινες μνήμες πέφτουν στο άνθος της υπομονής και το πληγώνουν. Σιωπή φτιαγμένη από απουσία. Βαμμένα κόκκινα τα πέταλα της οδύνης. Ανοίγοντας τα παράθυρα ας εισβάλλει μια παυσίλυπη εποχή, το ήπιο ημερήσιο φως και οι παρηγορητικοί στεναγμοί των δέντρων. Μέσα στις ραγισμένες στιγμές ενθαρρύνεται το άνθος να διαφυλάξει την επισφαλή ζωντάνια του. Άγγιζει το άπειρο της ομορφιάς η επιδίωξη. Αναζητώντας ήχους, λέξεις εδραιώνεται η απόπειρα επανεκκίνησης. Aίφνης η ανοιξιάτικη διέξοδος προβάλλει ως άμεση δυνατότητα. Εικάζω πως οι ευνοϊκοί άνεμοι δεν λείπουν από καμιά εποχή. Φυσήξτε, λοιπόν, να διώξετε τα σύννεφα της απόγνωσης από το θλιμμένο παρόν. Να την, καταφτάνει η άνοιξη ανέμελη, ανυποψίαστη με άνθη ονειρικά και επικείμενη κατάφαση. ® Γιάννα Βλάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου