Περιπλανιέμαι
στην περιρρέουσα μετριότητα
συμβιβασμένος με μια αλήθεια μισή .
Βγαίνω στο ξέφωτο
κινδυνεύοντας απ' την ευαισθησία της καρδιάς.
Ο φόβος της έλλειψης κυριαρχεί.
Η καρδιά άρχισε να νεκρώνει.
Ο θάνατος εξοντώνεται
όταν τα χείλη ανταμώνουν.
Με μαγνητίζει ο ήχος της μορφής,
όταν καθρεφτίζομαι
στων ματιών σου τον χείμαρρο .
Απλόχερα γεμίζω τον ορίζοντα
με της ζωής τα χρώματα .
Το σώμα χορεύει στο σκοτάδι,
μια αστραπή στο δρόμο του
με κάλεσε.
Στεγάζω τα όνειρα
σ' ένα συναισθημάτων απύθμενο χάος.
Carpe.
Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου