Φαντάσου στον τοίχο να κρεμόταν μια ζωγραφιά μεγάλων
Να έδινες στα χέρια τους χρώματα
Κι αυτοί στο λευκό να ζωγράφιζαν σκιές .
Φαντάσου στα μαλλιά άσπιλων παρθένων
να φύτρωναν αγριολούλουδα
Κι αυτοί τοξοβολώντας υγρό πυρ σύμψυχα να κατάκαιγαν .
Φαντάσου του Ορφέα την καλλικέλαδη λύρα να άκουγαν και μην μπορώντας να αντέξουν της μουσικής του το θάμβος
Να τον καταδίκαζαν την Ευρυδίκη του να χάνει εις τους αιώνας .
Φαντάσου τον ύπνο τους άδολα να τους χάριζαν νήπια με όνειρα αστέρια
Κι εκείνοι σκληροί σα Βαβυλώνιοι
στην πέτρα να συνέτριβαν το φως τους .
Τέτοια προμάντευαν στυλίτες και άγιοι
θαύματα κανοντας στην αγάπη να οδηγήσουν
Μα η πραγματικοτηταμε νείκος επελαύνοντας ανυποχώρητη δάκρυα δεν έριξε.
Μέχρι που τα παιδιά τη χαρά τους στροβιλίζοντας
Καλειδοσκόπια στον κόσμο των μεγάλων δώρισαν
Με μάτια διάφανο γυαλί
Τη σκοτεινή ζωή ν’ ανακαινίσουν .
Φωτογραφία : Κορίτσι με το μπαλόνι του Banksy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου