Σιωπούν οι νύχτες στα τέλη του Δεκέμβρη. Αφουγκράζονται τις επερχόμενες χρυσές μέρες της Άνοιξης. Οι άνθρωποι θυμούνται παγωμένες Πρωτοχρονιές και δέχονται με ανακούφιση την προσωρινή ανακωχή. Αύριο μπορεί ο καιρός να αλλάξει. Να χαθούν τα μπουμπούκια που ξεμυτίζουν επιφυλακτικά. Να ξεσπάσει το μένος στις ανοιχτές αγκαλιές , στις παιδικές ψευδαισθήσεις. Όμως τώρα η γιορτή ματαίωσε τον φόβο. Αύριο θα ξαναμετρηθούμε. Θα έχουμε συμφιλιωθεί με το φως. Κι αυτό είναι που μας καθησυχάζει. Ίσως το τρένο να αργήσει. Μα κι αν φτάσει στην ώρα του θα έχουμε συνάξει βιταμίνη d για μια ολόκληρη ζωή. Άγιε Βασίλη ξέρουμε τί έκανες την παραμονή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου