Σχήματα πάνω στην άμμο
μιας θάλασσας,
μιας σάρκας που τρέμει.
Ανάλωση σε μια πραγματικότητα μίζερη.
Μόνο μια ανάσα τριγυρνά
έτοιμη να γράψει κάτι νέο.
Μας τύλιξε η μελαγχολία,
ότι απέμεινε από σένα
θέριεψε μέσα μου,
ένα σφάλμα που ύφαναν οι λέξεις.
Στον ωκεανό της απουσίας σου
νιώθω άστεγος.
Πεσμένος κατά γης
αναζητώ το χαμένο στολίδι
της μορφής σου.
Τα πρωινά εκλιπαρώ
για λίγη γαλήνη
μετά το βραδινό ναυάγιο.
Στις αναμνήσεις
στραγγίζω τις στάλες του ιδρώτα,
υπάρχεις σαν μια ένταση στο στήθος.
Προσπερνώ τις αναστολές,
πλησιάζω την αγχόνη των ματιών σου.
Η οσμή του κορμιού
ποτίζει διακριτικά την ατμόσφαιρα.
Σε κρατώ σφιχτά
σα να κρατώ τη ζωή.
Η ζωή συνεχίζεται μετά το παρατεταμένο κλάμα.
Carpe
πλησιάζω την αγχόνη των ματιών σου.
Η οσμή του κορμιού
ποτίζει διακριτικά την ατμόσφαιρα.
Σε κρατώ σφιχτά
σα να κρατώ τη ζωή.
Η ζωή συνεχίζεται μετά το παρατεταμένο κλάμα.
Carpe
Η φωτογραφία είναι από https://wallpapercave.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου