NEΑ live video διασκευή για τους IRONWILL ("The Phantom of the Opera" live)

 



NEΑ live video διασκευή για τους IRONWILL ("The Phantom of the Opera" live)





IRONWILL
Psychological rock
THE PROJECT: ROCK AGAINST BULLYING

Το project "Rock against Bullying" γεννήθηκε το 2018 από μια πρωτοβουλία του Salvo "Ironwill" Dell'Arte: το συγκρότημα είναι μέρος ενός ευρέος καλειδοσκόπιου στο οποίο εμπλέκονται όλες οι καλλιτεχνικές μορφές: μουσική, φωτογραφία, βίντεο, κόμικς, εικονογράφηση και έργα τέχνης. Στόχος τωνIRONWILL είναι να συγκεντρώσουν τους καλύτερους καλλιτέχνες που είναι σε θέση να εκφράσουν τη σημασία των θεμάτων που εξετάζονται σε κάθε φάση του project, μέσα από τα συναισθήματά τους.
Οι IRONWILL πιστεύουν ότι η ροκ μουσική και άλλες μορφές τέχνης είναι ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, ειδικά των νέων και των εφήβων, το φως της ψυχής που χρειάζεται ο καθένας στην πορεία εξέλιξης της ζωής του. Η τέχνη είναι μέρος της ζωής και είναι ο καλύτερος τρόπος για να μας βοηθήσει να δώσουμε αληθινό νόημα στο ταξίδι μας στη Γη.
Οι IRONWILL στοχεύουν στην αντιμετώπιση προσωπικών και ψυχολογικών ζητημάτων, προσφέροντας διαφορετικές οπτικές γωνίες από τα βάθη της ψυχής κάποιου ανθρώπου, προσπαθώντας να ρίξουν ένα ζεστό φως στο κοινό. Το πρώτο κεφάλαιο ασχολήθηκε με τον εκφοβισμό, όταν το 2019 οι IRONWILL ηχογράφησαν το concept άλμπουμ "The Jonathan's Journey".
Το δεύτερο κεφάλαιο που κυκλοφόρησε το 2020/2021 και ονομάζεται "Breakout", είναι σχετικό την εξέλιξη των ψυχών. 10 τραγούδια (συν ένα εισαγωγικό single) που συνδέονται με την ίδια οπτική: μια θετική εξέλιξη. Στο μεταξύ, οι IRONWILL πειραματίζονται με την επιστροφή στα μπλουζ με ένα σετ single στα οποία η διασταύρωση μεταξύ ροκ και μπλουζ τους επιτρέπει να εξερευνήσουν μουσικά τα θέματα. Αυτή η συναρπαστική εξερεύνηση ονομάζεται B2B Back to Blues.











ΠΑΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ "Του Λαγού τ’ Αυτιά κι του Δαιμόνου η Τράπεζα" - Εκδόσεις Φίλντισι

 


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Του Λαγού τ’ Αυτιά κι του Δαιμόνου η Τράπεζα του Πάνου Χρυσοστόμου

ISBN: 978 618 5456 94 8
Λιανική τιμή 13 ευρώ + ΦΠΑ

Μια ηλικιωμένη γυναίκα που έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή διηγείται τη ζωή της σε δυο νεαρούς δημοσιογράφους, με αφορμή μια επέτειο μνήμης, στις μέρες μας, μια ακόμη ταραγμένη εποχή προσφυγιάς.

Πρόκειται για μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που ξεκινά από το 1922 και ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού που μεγαλώνει, έχοντας ζήσει τον διωγμό που από το Αϊβαλί το έφερε, μαζί με την οικογένεια που της απέμεινε, βίαια στη Μυτιλήνη.

Η ζωή και ο θάνατος στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Η ορφάνια, η ανθρώπινη αγριότητα, η αβέβαιη πορεία προς μια νέα πατρίδα, η έλλειψη κοινωνικής αποδοχής, οι δυσκολίες. Το βίαιο ξύπνημα του εφηβικού έρωτα.

Σκοτεινά αλλά και υπέροχα γεγονότα που συμβαίνουν στις οικογένειες των μεταναστών όσο συγχνωτίζονται με τους ντόπιους.

Δεινά, καταστροφές αλλά και, σε βάθος χρόνου, ανατροπή όλων των αρνητικών, όταν στη συνεχεία θα απολαύσουν την εκτίμηση, τον θαυμασμό και την αγάπη των νέων συμπολιτών τους.

Μια ολόκληρη εποχή έρχεται στο προσκήνιο, μέσα από τη συγκινητική αφήγηση της ηρωίδας σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς.


Σημείωμα του συγγραφέα από τον Πρόλογο της έκδοσης: Το θεωρούσα και θεωρώ χρήσιμο να μείνει ως παρακαταθήκη σε εμάς τους νεότερους και (γιατί όχι;) και στα δικά μου παιδιά. Μια ιστορία που βεβαίως δεν διαφέρει από αυτή πολλών άλλων ανθρώπων της γενιάς της.
Προφανώς, η κεντρική και αληθινή διήγησή της, έχει συμπληρωθεί με πολλά μυθοπλαστικά στοιχεία. Όχι, ως προς τα ιστορικά συμβάντα που είναι έτσι κι αλλιώς γνωστά και καταγεγραμμένα.
Αυτό το βιβλίο μου το αφιερώνω στη μνήμη της, αλλά και σε όλες τις «οικογένειες» μου, δηλαδή όχι μόνο στους δικούς μου ανθρώπους που ήρθαν από εκεί, αλλά και στα εκατομμύρια των θυμάτων της Μικρασιατικής καταστροφής, των νεκρών ή των εκτοπισμένων από τις εστίες τους. Αφιερώνεται σε κάθε μια μια από τις ιστορίες τους, μέσα από τη δική μου ιστορία.
Για να μην ξεχνάμε. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ.


Βιογραφικό: Ο Πάνος Χρυσοστόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και θεώρησε απολύτως φυσικό μετά από σπουδές Μουσικής και Δημοσιογραφίας, να στραφεί με αξιώσεις σε μια πιο εξειδικευμένη εκδοχή ρεπορτάζ.
Ως επαγγελματίας πια, από το 1988, (αλλά με καρδιά ερασιτέχνη) έγινε συντάκτης, στέλεχος περιοδικών, εφημερίδων, παραγωγός αλλά και παρουσιαστής πολιτιστικών εκπομπών στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με ειδίκευση στη μουσική και τον κινηματογράφο.
Μεταξύ άλλων για 12 χρόνια μουσικοκριτικός στο «Ποπ και Ροκ», «freelancer» συνεργάτης σε δεκάδες έντυπα μέχρι σήμερα, με παρουσία κατά καιρούς σε όλα τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα στην Ελλάδα και δημιουργός όλων των κινηματογραφικών λημμάτων στην εγκυκλοπαίδεια «Δομή».
Τα τελευταία 20 χρόνια, εν μέσω οικογένειας, τριών παιδιών, κριτικών για ταινίες, συνεντεύξεων με καλλιτέχνες του εξωτερικού (και εσωτερικού) και φυσικά τις μουσικές εκπομπές του στην Ελληνική Ραδιοφωνία, αποφάσισε να εκθέσει (και να εκτεθεί) μια σειρά εμπειριών του, μέσω της συγγραφής.

Προηγούμενα έργα του:

Τάσος Ψαρράς - Μονογραφία (Νοέμβριος 2004, έκδοση «Ε.Ε.Σ.»)
Graffiti Ιστορίες – Διηγήματα (Μάιος 2005, εκδόσεις «Άγκυρα»)
Νίκος Μαμαγκάκης – Μουσική ακούω, ζωή καταλαβαίνω. Βιογραφία (Δεκέμβριος 2006,
εκδόσεις «Άγκυρα», Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην κατηγορία «Χρονικό
– Μαρτυρία»)
Είμαι… blogger και είμαι καλά! (Μάιος 2009, εκδόσεις «Μετρονόμος»)
Μη μιλάς (Δεκέμβριος 2014, εκδόσεις «Bee group»)
Soundrack (Ιούνιος 2019, εκδόσεις Φίλντισι)
Επτά (Δεκέμβριος 2021, εκδόσεις Φίλντισι)

Επικοινωνία βιβλίου: @zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com


Εκδόσεις Φίλντισι
Ξανθίππου 123,
Παπάγου, 15669
Τηλ.: 210 6540170
info@filntisi.gr












ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Αιχμάλωτος"

 


Σ΄ένα δωμάτιο
λευκές ποδιές
σου μπήγουν τα καρφιά
σκέφτεσαι την πρώτη σου αγάπη
πού να ΄ναι τώρα άραγε,
νύχτες και μέρες
εναλλάσσονται
φρικτός εναγκαλισμός
με την εξουσία
της αστυνομίας σκέψης
ώσπου στο τέλος
αποφυλακίζεσαι
μα είσαι λιώμα
σμπαράλια ο εαυτός σου
ξεκινάς απ΄το μηδέν
κι ακόμα παρακάτω
και το να σηκωθείς
μοιάζει σχεδόν αδύνατο.


H φωτογραφία είναι από http://oachile.cl/









ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

 

Ιακωβίδης Γεώργιος-Γαρίφαλλα, 1918

Νικηφόρος Βρεττάκος - ΓΕΝΕΣΗ

Αὐτὸ τὸ γαρύφαλλο, ποὺ κρατώντας το
ἀνάμεσα στὰ τρία μου δάχτυλα
τὸ σηκώνω στὸ φῶς, μοῦ μίλησε καὶ
παρὰ τὸν κοινὸ νοῦ μου τὸ κατανόησα.

Μι᾿ ἁλυσίδα ἀπὸ ἀτέλειωτους γαλαξίες
συνεργάστηκαν,
διασταύρωσαν κάτω στὴ γῆ φωταψίες
– τὸ σύμπαν ὁλόκληρο πῆρε μέρος στὴ
γέννηση
αὐτοῦ τοῦ γαρύφαλλου.
Κι᾿ αὐτὸ ποὺ ἀκούω εἶναι οἱ φωνὲς
τῶν μαστόρων του μέσα του. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ


Ιακωβίδης Γεώργιος-Λουλούδια 1


Νίκος Εγγονόπουλος - Τ Α  Γ Α Ρ Υ Φ Α Λ Λ Α

φάγαμε το μπαρούτι με τη χούφτα
στ’ άγρια βουνά και
τα λαγκάδια
της Βόρειας Ηπείρου
και φάγαμε
το ξερό ψωμάκι
αυτό π’ αρμόζει
στον καλλιτέχνη
στον ποιητή
μόνη παρηγοριά
τα λουλούδια :
είτανε τα γαρύφαλλα…
μα κάτι γαρύφαλλα !

Ed. Manet, Γαρύφαλλα και κληματίδες. 1882. Musée d' Orsay.


Γιώργος Ιωάννου, Μ’ άσπρη μουσαμαδιά μες στη βροχή

Στου καφενείου τα τζάμια
που έγλειφε η βροχή
σ’ αναπολούσε η ψυχή μου
περιμένοντας:

Στο μέτωπο ξανθά μαλλιά
άσπρη μουσαμαδιά μες στη βροχή
έτσι σαν ανοιξιάτικο γαρίφαλο.

Έλα,
και τα τσιγάρα ένα ένα τέλειωσαν,
κι η ώρα πέρασε πολύ μαζί με τη βροχή.
Του κόσμου τούτου η ερημιά,
που εσένα δε σ’ αγγίζει,
έρχεται.

Κι απόψε δε θα κοιμηθώ,
κι όπως θα μυρμηγκιάζουνε
τ’ άπειρα δευτερόλεφτα
πότε η βροχή θα με κυκλώνει
και πότε απ’ την καρδιά
το είδωλό του θα ξανάρχεται.

Στο μέτωπο ξανθά μαλλιά
άσπρη μουσαμαδιά μες στη βροχή
λευκό ανοιξιάτικο γαρίφαλο.

Από τη συλλογή Ηλιοτρόπια (1954)


John Collier -  γυναίκα στα ροζ που μεταφέρει ροζ γαρύφαλλα.

Κωστής Παλαμάς -Γαρούφαλα

Και τη δική σας την ψυχή, γαρούφαλα, ήπια!
Κι ο ψαράς μελαψός, και μελαψή και η χώρα
από την άρμη, απ’ τη νοτιά κι από τον ήλιο,
και γύρω στο λαιμό της μελαψής τής χώρας
σαν κύκλοι κοραλλένιοι τα γαρούφαλα είναι.
Γαρούφαλα των κήπων και των παραθύρων,
γαρούφαλα σα στέμματα και σαν αστέρια,
δώρα κάθε χεριού, καμάρια κάθε στήθους,
ω εσείς, που αραδαριά στα σκαλοπάτια ώς πέρα
το πέρασμα μυρώνετε του κάθε ανθρώπου,
και κάποτε το φόρεμα σας συνεπαίρνει,σαν αγέρι, 
της νιας που ανεβοκατεβαίνει·
γαρούφαλα μεστά, γαρούφαλ’ άπλερα, άνθια
που δε λιγώνετε καθώς τα ρόδα, και, όπως
τα γιούλια, δε δροσολογάτε και τη σάρκα
και την ψυχή, και κρύβετε στην ευωδιά σας
κάτι απ’ της λιμνοθάλασσας τ’ αψύ το χνότο,
κι όταν είστε χλωμά σα λιγοθυμισμένες
παρθένες, κι όταν μια φωτιά κοσμοχαλάστρα
τα φύλλα σας φλογίζει, δίχως να τα καίει.
Γαρούφαλα, που πότε δείχνετε τη γύμνια
του κορμιού του παιδιάτικου φρεσκολουσμένου,
πότε τα παρδαλά νάνων τρελών στολίδια,
και πότε την πορφύρα των αυτοκρατόρων,
όλη η μεθύστρα η μουσική της κοκκινάδας
σαν απ’ ορχήστρα πολυόργανη βγαλμένη,
σκορπιέται από τα σπλάχνα σας και δε σωπαίνει,
και για τα μάτια μου αρμονίες όλο και παίζει.
Και τη δική σας την ψυχή, γαρούφαλα, ήπια!


https://www.greek-language.gr/



Ferdinand Hodler - Κορίτσι  με γαρύφαλλα. 1886.



Γιάννης Ποταμιάνος - Κόκκινα γαρύφαλλα

 

==================

Τώρα που η δυστυχία

Σαν άγριο άλογο

……………… Καλπάζει ξέφρενα

……………………………... στην πόλη

Έκλεισαν οι πόρτες

σφραγίστηκαν τα παράθυρα

Και εμείς χωθήκαμε

……………… σε βαθιά σεντούκια

παρέα με τις παλιές ιδέες

που θησαυρίσαμε στη νιότη μας

Και μια ανοιχτή πληγή

……………… στο στήθος

Όμως είναι ζωντανές της νιότης μας

……………………………... οι ιδέες

Αγάπες ανυπότακτες,

……………… πυρπολούνε το μυαλό μας

Ας ανοίξουμε λοιπόν

……………… τα πουκάμισά μας

Να δραπετεύσουν οι πυγολαμπίδες

Στους δρόμους ας βγούμε

……………… να γίνουμε πυροφάνια

Και το αίμα μας

ας γίνει κόκκινο λουλούδι

……………… στα πεζοδρόμια

Να ποτίσει το φουστάνι

……………… της ελπίδας

Ας βιαστούμε όμως πριν μαραθεί

το γεράνι, στην καρδιά μας

Να καρφώσουμε και πάλι

……………… Τα κόκκινα γαρίφαλα

στο πέτο μας

Και ας πνιγεί η πόλη, στην τσίκνα

……………… της εξέγερσης

=============================

5 Ιουνίου 2010

Γιάννης Ποταμιάνος

https://spartinos.ning.com




Πάμπλο Πικάσο - Ο Ανθρωπος με το γαρύφαλλο ( Νίκος Μπελογιάννης)

Όταν  ρώτησαν τον Πικάσο γιατί δεν «έκλεισε» το πορτρέτο, ο καλλιτέχνης δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το σκίτσο δεν είναι ατελές. Είναι ανοιχτό πάνω ακριβώς απ’ το κεφάλι του, γιατί τίποτα δε θα μπορούσε να περιορίσει τη σκέψη και τις ιδέες του. Όχι μια γραμμή. Ούτε καν μια σφαίρα.»

Γιάννης Ρίτσος - Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο.


ΣΗΜΕΡΑ το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.

Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.
Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οι δολοφόνοι κρύβονται πίσω από τα μαχαίρια τους.
Τραβηχτείτε πέρα δολοφόνοι. Τραβηχτείτε πέρα.
Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ. Τους σκότωσαν.
Ένας άνεμος που πέρασε μες απ’ το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.
Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.
Δυο ξεχασμένοι γλόμποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.
Τους σκότωσαν.
Ο Πέτρος που ξυρίζονταν στην αυλή μπρος σ’ ένα καθρεφτάκι της τσέπης απόμεινε με το χέρι στον αέρα κρατώντας την ξυριστική του μηχανή σα να κρατούσε με τα δύο του δάχτυλα το χέρι του κόσμου και να μετρούσε το σφυγμό του.

Ο Βαγγέλης που ’πινε το πρωινό του τσάι
απόμεινε με τη μπουκιά στο στόμα
σα να κρατούσε ανάμεσα στα δόντια του μια πέτρα.

Είταν πικρό το τσάι σήμερα. Αφουγκραζόμασταν
ένα μεγάλο αμάξι που σταμάτησε στο δρόμο –
ένας τροχός του χτύπησε στο βράχο.
Μπορεί να ’ταν ο τροχός της ιστορίας.
Γιατί η γριούλα που βούρτσιζε στην μπαλκονόπορτα
το μαύρο κυριακάτικο φουστάνι της
πέτρωσε εκεί σα να κατάλαβε
τι μαύρο που ’ναι το μαύρο χρώμα
σα να ’δε ανεβασμένη μια μαύρη σημαία στο κατάρτι του χρόνου.

Μπορεί και να ’ταν ο τροχός της ιστορίας. Τους σκότωσαν.
Σάλεψε ή γη. Σάλεψαν τ’ αγκωνάρια του ουρανού.
Σάλεψε το δοκάρι του σπιτιού. Σάλεψε ή κρεμασμένη λάμπα
όπως σαλεύει το καρύδι στο λαιμό του ανθρώπου που καταπίνει το λυγμό του.

Σιωπή. Σιωπή. Τους σκότωσαν.
Κι είταν παράξενο να βλέπεις που δε σαλέψανε καθόλου οι αγελάδες και τ αρνάκια στην ταμπέλα του χασάπικου,
μόνο σα να ’σκυψαν λιγάκι τα κεφάλια τους
και ν’ αφουγκράζονταν κάτου απ’ της γης ένα βαθύ-βαθύ ποτάμι.

Σιωπή. Σιωπή. Τους σκότωσαν.
Απόσπασμα 

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/







ΓΙΑΝΝΑ ΒΛΑΧΟΥ "ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ"

 


Λατρεύω το πορτοκαλί του Οκτωβρίου, το χρώμα που την μέρα διαπερνά. Η γλύκα του σε απερίγραπτες στιγμές, κάτι απ την έκπληξη του ανίδεου φεγγαριού γεννά. Απλό, ευθύ, γεμάτο από εύγεστους καρπούς πορτοκαλί σε δράση νιώθω η υφή του να με προσκαλεί . Αντανακλά τη λάμψη των παλλόμενων φύλλων του φθινοπώρου. των χρυσανθέμων την σιωπηλή εκφραστικότητα, το διαρκές λαμπερό απο τα γυαλισμένα χαλκώματα των παλαιοπωλών και τις ακτινοβόλες φωτιές στις σκέψεις των ποιητών. Ζεστή και εύθραυστη αντανάκλαση, πορτοκαλί της γενέθλιας εποχής. Μείξη του ενεργού κόκκινου και του νοσταλγικά χαρμόσυνου κίτρινου. Μια προσηνής απόχρωση ανεκτικότητας. Πορτοκαλί. Συνηγορεί στην υπομονετική αναμονή του επερχόμενου χειμώνα. Βάφει τις απέλπιδες ώρες με την επίφαση μιας θετικής κατάληξης Πορτοκαλί Κυρίαρχο χρώμα για μια εποχή. ® Γιάννα Βλάχου



Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/







ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ " ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΟΡΚΟΣ"

 


Ορκίστηκαν, σαν ήντουσαν παιδιά, πως θ' αγναντεύουν το ουρανοθάλασσο και θα κρατούν μαζί για πάντα στο χέρι τους, κλωνί ανθισμένης μυγδαλιάς, την αγάπη τους. Διάβηκαν άνοιξες και καλοκαίρια και φθινόπωρα, ήρθαν και χειμώνες κι αγριοκαίρια, χρόνια δίσεκτα. Χιόνια σκεπάσαν τα μαλλιά τους, μα εκείνοι μαζί! Βασταγεροί στον όρκο τους, με της αμυγδαλιάς το ανθισμένο κλωνί, εκεί, στην ίδια προβλήτα, αχνοβλέπουν τους γλάρους και την θάλασσα κι ελάχιστα ακούν πια κυματισμό και κρωξίματα. Όμως, κόντρα στου Χρόνου τα σημάδια, -τι ευλογία- ν' ανταμώνουν τα γέρικα σώματα εκεί, στην ίδια προβλήτα, στον βωμό του Υμεναίου της τότε παιδικής αθωότητας! 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2022 Αρετή Γουργιώτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ

7Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ




ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ
Από την ταινία ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ (1957)
ΣΤΙΧΟΙ Δανάη Στρατηγοπούλου-Γιάννης Φερμανόγλου
ΜΟΥΣΙΚΗ Τάκης Μωράκης
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Σοφία Λόρεν- Τώνης Μαρούδας


🌹🥀🌹🥀🌹🥀🌹


Αφιερωμένη η όλη ανάρτηση στην Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας


Πίνακες :  Nino Chakvetadze. 




ΑΡΕΤΗ ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ "ΑΓΑΠΑΝΘΟΙ"

 


Με ξέπλεκα μαλλιά έτρεχες σε λιβάδια με αγάπανθους. Ερωτικά άγγιζες τους μπλε, τις θάλασσες της ζωής σου. Αυτές που σε αρμένιζαν στην πεθυμιά και στ’ όνειρο. Σαν έφτανες στους πάλλευκους, νοσταλγικά το βλέμμα στύλωνες στην παιδική σου αθωότητα. Γαλάζιο και λευκό, της ζωής σου τα χρώματα! Αγάπανθοι της Ανατολής της ψυχής σου τα γήινα όστρακα.! Σε κοίταζα ανήμπορος να ξεκρίνω ποια ομορφάδα με σαγήνευε πιότερο. Των Κρίνων του Νείλου, ή της δικής σου οπτασίας, Κόρη, με τα μεστωμένα στάχυα των μαλλιών σου ανεμίζοντα την ώρα του λιογέρματος. Αρετή Γουργιώτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 2Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΒΕΡΓΊΝΑ 2020




Πίνακας :Geraldine O'Sullivan - Autumn Agapanthus and Vine
Από https://www.geraldineosullivan.com/