PENTESILEA ROAD – Sonnets from the Drowsiness
Όταν το όνειρο συναντά την πολυπλοκότητα
Το Sonnets from the Drowsiness είναι ένα άλμπουμ που μοιάζει με ταξίδι μέσα σε ομίχλη· ένα έργο όπου η μελωδία συναντά την αφηγηματικότητα και η τεχνική γίνεται γέφυρα για να περάσουμε σε άλλες διαστάσεις. Οι Pentesilea Road δεν παίζουν με ευκολίες· κάθε σύνθεση είναι προσεκτικά δομημένη σαν κεφάλαιο ποιητικού κειμένου, που ζητάει τον χρόνο και την αφοσίωσή σου για να αποκαλύψει το βάθος του.
Ηχητική παλέτα
Το progressive rock/metal των Pentesilea Road δεν βασίζεται σε εντυπωσιασμούς ή καταιγιστικές αλλαγές· αντ’ αυτού, χτίζει προσεκτικά ατμόσφαιρες που μπλέκουν ανάμεσα στο σκοτάδι και στη μελωδία. Οι κιθάρες δημιουργούν περίτεχνα στρώματα, άλλοτε ορμητικά κι άλλοτε αέρινα, ενώ τα πλήκτρα δίνουν κινηματογραφικό χαρακτήρα. Η φωνή κινείται ανάμεσα στο ονειρικό και στο δραματικό, αποτυπώνοντας συναισθήματα που σπάνια βρίσκεις σε πιο «straight» metal κυκλοφορίες.
Η ροή του δίσκου μοιάζει με αφήγηση: ξεκινά με πιο γήινα, οικεία μοτίβα και σταδιακά ανοίγει πόρτες σε πιο σύνθετες, απαιτητικές συνθέσεις. Υπάρχουν στιγμές που θυμίζουν κλασικό prog rock με μελωδία και ανάσες, κι άλλες που βουτάνε σε πιο βαριά prog metal μονοπάτια, με riffs που φλερτάρουν με την σκοτεινή ένταση.
Συναισθηματικό αποτύπωμα
Το στοιχείο που κάνει το Sonnets from the Drowsiness να ξεχωρίζει είναι η ατμόσφαιρα: αυτή η αίσθηση ότι βρίσκεσαι ανάμεσα σε ξύπνιο και όνειρο, σε μια ενδιάμεση κατάσταση όπου η μουσική σε καθοδηγεί χωρίς να σε αφήνει να πατήσεις γερά στη γη. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε ήρεμα, σχεδόν ambient σημεία και σε αιχμηρές εκρήξεις δημιουργούν συνεχή ένταση, σαν ένα εσωτερικό διάλογο ανάμεσα στη γαλήνη και στην αγωνία.
Δεν είναι ένας δίσκος που θα ακούσεις χαλαρά στο background· απαιτεί ακρόαση με προσοχή, ίσως και με κλειστά μάτια, για να ακολουθήσεις το νήμα. Και ακριβώς εκεί κρύβεται η γοητεία του: σε προκαλεί να αφεθείς.
Συμπέρασμα
Με το Sonnets from the Drowsiness, οι Pentesilea Road αποδεικνύουν ότι το progressive δεν είναι απλά ένα είδος, αλλά μια στάση: αναζήτηση, αμφισβήτηση, δημιουργία ατμόσφαιρας που ξεφεύγει από τα τετριμμένα. Είναι ένας δίσκος που θα μιλήσει σε όσους αγαπούν το progressive ως τέχνη και όχι μόνο ως τεχνική επίδειξη.
Βαθμολογία: 8,5/10 – Μια ποιητική κατάδυση στον κόσμο του prog, γεμάτη όνειρο και ένταση.
Follow For More:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου