Διεθνής Λογοτεχνική διάκριση για τον Λογοτέχνη κ. Κωνσταντίνο Γεωργάτο

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Διεθνής διάκριση του ποιητικού έργου του Λογοτέχνη Κωνσταντίνου Γεωργάτου, με τίτλο: "Λόγια που δεν ήξερα".

Το έργο αυτό συμμετείχε στο διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργανώθηκε στην Ιταλία από το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΛΑΤΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ «Πάμπλο Νερούδα», Via Casal del Marmo n. 212 - 00135 Ρώμη

I.C.Pablo Neruda Roma

Premio Poesia "Giovanni De Cinti" 2021/2022

Υπουργείο Παιδείας Ιταλικής Δημοκρατίας.

Το ποιήμα αυτό συμμετείχε στην ποιητική-καλλιτεχνική και λογοτεχνική συλλογή που πραγματοποίησε η Χειρουργική Μονάδα Ογκολογίας του Policlinico San Marco και του Policlinico San Pietro στην επαρχία του Μπέργκαμο.

Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου διατέθηκαν εξ ολοκλήρου και απευθείας στο S.O.S Solidarity in Oncology San Marco - San Pietro Onlus που ασχολείται με την έρευνα στον τομέα του καρκίνου.

«ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ»

Τα λόγια που δεν ήξερα σήμαντρα στον αγώνα

Πάθη ανέμισαν θεριά λάθη που ζουν ακόμα

Παιδιά που ίδρωσαν βουνά στου ήλιου τ’ανηφόρι

Γέλια στα ξέπλεκα μαλλιά γιορτή στο ξεροβόρι

Με την αυγή στα στήθη τους με τη στοργή στα χείλη

Φως ιλαρό ακοίμητο το λάδι στο καντήλι

Δεν θα ξεχάσω τα φτερά που σκόρπισαν το χώμα

Στα πρωινά τα κύματα τραγούδια λέω ακόμα

Τώρα κοιμάμαι αγκαλιά με του Θεού τα δώρα

Κι όταν ξυπνώ υμνολογώ κι ας είναι ανηφόρα

Στη θέρμη της αγκάλης σου στη μνήμη απ’ τα φιλιά σου

Στο πρώτο φεγγοβόλημα δε θα χαθεί η λαλιά σου

Κι ο πόνος που μας ένωσε κι η άγνοια που μας κλείνει

Ανάταση και όραμα και γεύση από γαλήνη

Τα χέρια μας ενώσαμε κι ήταν αγνή η χαρά μας

Ήλιους γεννούν τα μάτια μας αιώνες τα όνειρά μας.

“ PAROLE CHE NON CONOSCEVO”

Parole che non conoscevo…

Una bandiera di protesta

Passioni miste e errori selvaggi che ancora vivono

Ragazzi che si sono affannati per giungere il culmine del cielo

Risate, capelli sciolti, feste fluttuando nel vento

Con l'alba sul loro petto e l'affetto sulle labbra

Luce indicibile l'olio nella candela

Non dimenticherò le piume che spargevano il terreno

Alle onde matutine canzoni recito ancora

Ora dormo coccolando i doni di Dio

E quando mi sveglio sebbene sono in salita, canto inni

Nel calore del tuo abbraccio in ricordo dei tuoi baci

Al primo chiaro di luna la tua voce non andrà persa

E il dolore che ci unisce e l'ignoranza che ci circonda

Elevazione spirituale, visione e gusto di serenità

Abbiamo unito le mani con una gioia infantile

I nostri occhi fanno nascere i soli e secoli i nostri sogni

Konstantinos Georgatos

Poeta ,Scrittore ,Membro della Società Νazionale degli scrittori greci e dell'Accademia di poesia