ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Άδειες Φωλιές

Να᾽τανε Θε μου ν᾽ άνθιζε
               Στη γη μου ένα άνθος
Με πέταλα, δροσοσταλιές

               Και χρώμα ροδαλό
Ένα μικρό και ταπεινό
               Κάτι σαν ασφοδίλι
Να το κοιτώ και να θωρώ
               Όσα στη γη αγαπώ

Να ᾽τανε στον κατάξερο
               Της ερημιάς μου κάμπο
Οι παπαρούνες ν᾽άνθιζαν
               Με στάχυα αγκαλιά
Και μαργαρίτες κάτασπρες
               Με κίτρινο τον κόρφο
Να τις ρωτώ αν μ᾽αγαπά
               Η έγνοια μου η παλιά

Να ᾽τανε στο παράθυρο
               Του φτωχικού σπιτιού μου
Μια μαντζουράνα να ᾽δινε
               Στον κόσμο ευωδιά
Και κόκκινα γαρίφαλα
               Βλέμματα του καλού μου
Να στόλιζαν την έρημη
               Την άδεια μου φωλιά

                      🌷

Στο Επανιδείν

Ω! ναι, θα ξανάρθεις
          Απ᾽ την θάλασσα πέρα
Σελήνης ασήμι
          Πνοή απ᾽αγέρα
Φωτιά απ᾽ την άμμο
          Που ήπιε τον ήλιο
Ανέμου δροσούλα
          Απ᾽ ορέων σκιά

Ω! ναι, θα ξανάρθεις
          Φωνή του πελάγου
Γραμμή επουράνια
          Σαν πέταμα γλάρου
Ανέμων φιλιά
          Σε βράχου σχισμή
Του ήλιου σφραγίδα
          Στην όμορφη γη

Ω!, ναι θα ξανάρθεις
          Αετός στην φωλιά του
Και γεύση απ ᾽ ελπίδα
          Θεός στα όνειρά του
Ω ναι, σαν το στάχυ
          Ειρήνη του κάμπου
Ναι σαν το γιούλι
          Γαλήνη του νου


Από το βιβλίο Της Ζωής και της Αγάπης, Ποίηση 1995-2011, 

Εκδόσεις Ελευθερουδάκης 2022.

Φωτογραφία: Λία Σιώμου