Φθινόπωρο,
Οκτώβρης ήτανε θαρρώ
Με κίτρινο- καφέ ντυμένη η πόλη
Καταμεσής εγώ με κόκκινο μαντώ.
Φτάνω στην ώρα μου
Στη μικρή πατισερί.
Πάνω στη γωνιά την λογοτεχνική
Σε βρίσκω συνεπή στο ραντεβού μας,
Καφέ να πίνεις , espresso σκέτο , μαύρο και πικρό.
Τσάι θα πάρω,
Πράσινο , ζεστό.
Δεν θέλω άλλον καφέ για σήμερα να πιω.
Κοιτάζω το περίτεχνο
Κινέζικο φλιτζάνι.
Κιτρίνιζε το τσάι που μου φέρανε ,
Θαμπό , σα να κυλούσε στον Αχέροντα , σκοτάδι.
Το βλέμμα μου σηκώνω πιο ψηλά,
Η λάμψη των ματιών σου
Πράσινο σμαραγδί
Το θάμπος διαπερνά
Τυλίγοντας την πορσελάνη με στοργή .
Θρίαμβος! Το τσάι μου έγινε πράσινο ξανά!
Παρασκευή Β. Μόλαρη
Ιούλιος 2022
Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή με τον προσωρινό τίτλο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ.
Η φωτογραφία είναι από https://www.doctorulzilei.ro/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου