Poems by Nguyen Dinh Tam – Vietnam

 

ASPIRANT

Floating with the clouds
The sea forgets that it is salty
I forgot my white hair
Deep blue, to aspire extend endlessly

***
DURING THE NIGHT

There are birds tonight sleeping
In the middle of non-stop waves

There are eyelashes closing tonight
The heart is still beating evenly

There are words up tonight
Wake up for one love

***
SALT FLAVOUR

Wake up with the sea for a lifetime
Come with me back to sleep
The wave of incarnation on the field dreamed of salty
Sea - and me - and you
Crystallized into salt particles of life

***
WAIT UP MOONLIGHT

The moons are waiting for a moon
The night of the night of the sea was startled
I dreamed of treading on sand
Moon womb, flushed between immense

The magical moment of Heaven and Earth sublime
Loving too much is the face glowing
The generous night gave me the wave
Blame yourself on the two sides of the moon

***
THE WORDS OF THE SEAGULL

Does not have a self-propelled birds their children from high cliffs into the sea
Mommy's darling
Only me seagull
It's time for I must to push me out of the nest
Don't snuggle in my chest
Don't look at the tears in my eyes
You have to jump into the sea
May be in great danger
But you have to live

You will live
And you will live on your own
That's the confident instinct of courage
Are your only living environment
Of our seagulls
In that place there will be fishermen
There are those sailors
Our good friends
They will welcome you like brave warriors
They love you with the love of the sea
Where you have a free sky
Satisfy passion, desire
Come on, my dear you!
Let's start
Plunge
Spread wings
Flapping wings
And I bet my life on the seagulls.

***

NGUYEN DINH TAM’s biography

* Former Lecturer, Head of the Division "Engine - Thermal Equipment" Vietnam Maritime University.
* Member of Vietnam Writers Association.
* Member of Vietnam Overseas Study Association.
* Member of Hai Phong City Writers Association.

* Prize:

+ Year 2015: First prize in the literary contest organized by the Vietnam Writers' Association and Ministry of Communications and Transport organized in 2014-2015 to celebrate the 70th Anniversary of the Ministry of Communications and Transport, with the epic "Wake up with the sea".
+ 2016: First prize in the poetry contest “55 years of Land and People” Ngo Quyen District, Hai Phong City.
+ 2017: Award "Ten years of good poetry" by the Teachers Association of Hai Phong City (2007 - 2017).
+ 2018: Nanum Literary award, Korea (Nanum Literary Award).
+ 2019: Nationwide Poetry Competition Award " Hai Phong - A Rising Aspiration”.

* Published Poetry Artworks:

- Waves in Autumn - Hai Phong Publishing House - 1982
- Love of the sea - Writers' Association Publishing House - 2005
- Wake up with the autumn - Writers Association Publishing House - 2012.
- Wake up with the sea – Maritime Publishing House – 2015
- A time of the sea - Poetry and epic poetry - Writers' Association Publishing House – 2017.
- Purple sunset Lan Chau - Writers' Association Publishing House - 2018
- Words of Seagulls – Writers Association Publishing House – 2021

* Many poetic artworks have been introduced in foreign literary magazines: Korea, Romania, Nepal, Italy, Russia, Pakistan, India, Association of World Witers - AWW, Anthology of Poetry, Asian Literature...






ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΟΤΑΝ ΦΥΣΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ"



Όταν φυσά ο άνεμος μέσα στην κρύα νύχτα
κι αδόξαστα τα σώματα τυλίγονται τις μοίρες.
Όταν με μάτια αδειανά κοιτάμε τα ουράνια
κι απύθμενοι οι λογισμοί με τον Θεό γροικιούνται.
Φορέματα αλαβάστρινα ντύνονται του Άδη οι κόρες
και πετρωμένες οι καρδιές γυρεύουν τη γαλήνη.
Φόρος απλήρωτος,πικρός η δόλια ύπαρξή μας
κι η θλίψη άγρια αντηχεί στο ξέσπασμα του ανέμου.
Και σπάζουνε φριχτά, πνιχτά τ’ αγάλματα εντός μας,
που αιώνια πλάι πλαγιάζουμε μέσα στην ίδια πίκρα
κι οι μέρες όλες δανεικές και λαβωμένες κι άδειες.
Τρέμουνε οι ωκεανοί το οργισμένο κύμα
και οι πύλες όλες άφαντες στου ουρανού το βλέμμα.
Κι αναρωτιούνται τα θεριά γιατί στον κόσμο ήρθαν
και τυραννιούνται άδικα μαζί με τους ανθρώπους.
Κι απάντηση ποτέ καμιά κι η ανάσα μαύρο αίμα
που τους λυγά τα σωθικά και τυραννάει το δάκρυ.
Κι οι μέρες όλες άστατες ξοδεύουνε το φως τους,
διαβαίνουν ύπουλα, κρυφά με κοφτερά μαχαίρια
και δένουνε τα σώματα επάνω στις λεπίδες.

Ιωάννα Αθανασιάδου



Πίνακας  Dance of the Wind and Storm by Thomas Blackshear
Από http://www.greenwichworkshop.com/







ΧΑΡΟΥΛΑ ΦΡΑΓΚΟΥ " Εαρινές προσδοκίες....."

 


Δεν ζητώ παρά ένα κομμάτι ουρανό
να πιστέψω στο μπλε του Μάρτη
Λίγο πράσινο......
Να ξανοίξουν
το γκρίζο της πάχνης
εαρινές αλλαγές....
Δεν αρκεί το κόκκινο του έρωτα
παράσημο του Φλεβάρη
όταν ακόμη κρατά το λευκό
στο βουνό και σε παγώνει..
.
Τράβηξα την κουρτίνα
της δυσθυμίας μου
Στο χυμένο μωβ της δύσης
μέτρησα απώλειες....
Ευτυχώς άφησε το πορτοκαλί
η Ανατολή και....
μια υπόσχεση ελπίδας
να μου κλείνουν το μάτι...
.
Ελπίζω να μπει κάποια τάξη
στην παλέτα των χρωμάτων
σε λίγο ξημερώνει Άνοιξη !!
.
Χαρ@ Φ. 27/5/2022 ( Ηδύαλγο άγγιγμα)


Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.es/






"Αετός" Τραγούδι σε Στίχους Αθω Χατζηματθαίου , Μουσική Βασίλη Τσουρακά & Εκτέλεση Παναγιώτη Χρόνη


Αετός 
Στίχοι Άθως Χατζηματθαίου 
Τραγούδι Παναγιώτης Χρόνης
Μουσική Βασίλης Τσουρακάς 
Ενορχήστρωση Εκτέλεση Οργάνων Βιντεο 
Μπουζούκι Τάσος Μασάδης 

Αετός 

Όταν στον ήλιο τα φτερά ο αετός ανοίξει 
και τ’ ουρανού την αγκαλιά το βλέμμα του αγγίξει 
μ’ ένα χαμόγελο στη γη από ψηλά κοιτάει 
φωτιά αγγίζει το κορμί και η ψυχή μιλάει. 
Και με σπασμένα τα φτερά ο αετός αντέχει 
διπλά απ ΄ το ήλιο μοναχά πάντα μια θέση έχει 

κι αν το κτυπούν οι κεραυνοί το βλέμμα δε θολώνει 
φωτιά στα στήθια του η ψυχή κι αν το κορμί ματώνει. 
Λάβα στις φλέβες του κυλά ηφαίστειο η καρδιά του 
τη λάμψη του ήλιου ο Θεός δίνει στα όνειρά του 
κοιτάει κατάματα στο φως και το κορμί ταράζει 
του ήλιου είσαι αδελφός η μοίρα του φωνάζει .
 Άθως Χατζηματθαίου 






Carpe " Η αχνή μυρωδιά της ζωής..."



Ρουφάω το αίμα απ' την πληγή,
αναζητώ τα ίχνη,
χάνομαι στην τρικυμία του κόσμου.
Ο χρόνος αντεπιτίθεται
ο αντίλαλος της χαμένης αθωότητας
κατρακυλά στα γκρέμια.
Ολομόναχος στο κενό
ακούω το θρόϊσμα των πόθων,
αγγίζω την παλίρροια των δακρύων σου.
Ελάχιστος ο φωτισμός,
με τη μοίρα στο στόμα
αναζητούμε χαραμάδες ευτυχίας.
Δυο κορμιά γυμνωμένα
σφάζουν το φόβο,
σχίζουν το πανωφόρι του χρόνου.
Η αίσθηση της αφής
εισχωρεί ασυγκράτητη.
Τρεμοσαλεύουν τα σώματα,
οι πνιχτές κραυγές καταστρέφουν
την ησυχία μιας απραξίας που λίμναζε.
Η αχνή μυρωδιά της ζωής αναδύεται τις στιγμές της έκστασης.

Carpe.

Πίνακας : Alberto Pancorbo







ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "Αντιγραφές και Αναπλάσεις"

 

Πίνακας : Salvador Dalí - Η εμμονή της μνήμης


Και καθώς βλεφάριζε η αναδρομάρισσα μνήμη
σε νύχτας αναγνώσματα κι αντιγραφές της μέρας
κι ανάδευε λαθέματα, ισχυρισμούς και προσωπεία,
αποθυλάκωνε προσαρμογές, συμβιβασμούς και θέσεις ,
στιγμάτιζε ελαφρότητες, μετανιωμούς και ρήξεις
κι απέφευγε γυρίσματα, παραδοχές και υπερβάσεις
να είναι άρνηση η φυγή στο λάτρεμα των μύθων,
διακόνεμα και θέσπισμα η λύτρωση στη λήθη.

Σπονδή ζωής ο χρόνος και μνημόνευση αρχών,
τα όνειρα πρωτόφαντα στην έπαρση της δημιουργίας,
δοξαστικοί οι σχεδιασμοί στην ανάπλαση της συνήθειας,
να είναι της ιστορίας η δόμηση αξιακή και ακραιφνής
με πίστη και οράματα, της μίμησης αποδρομή κι ανάπλους,
οι σκέψεις συνομίλημα, ο λόγος και οι πράξεις κοινωνία
αγλάισμα της ύπαρξης κι απάνθισμα λειτουργίας,
να είναι το αύριο στάθμισμα χρέους και κληρονομιά.

Μοναχικοί περπατητές σε πολυσύχναστους δρόμους,
σιωπηλοί συνοδοιπόροι σε άσκεπες και γκρίζες εποχές
πεζεύουμε τις μέρες μας στ' απόσκιο της αποχής
και πρόκριτοι μελετητές συμπράξεων και μαρτυριών,
στοιχειώνουμε το παρελθόν, ανιχνεύουμε το μέλλον
και στην επώδυνη μοναξιά της γνώσης και ομολογίας,
στρατεύουμε τη συνείδηση και το δόκιμο προβληματισμό,
την ιστορία κοινή να συντάξουμε με ήθος και σεβασμό.

25-3-2022



Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά "Διδάσκεσαι άραγε από το παρελθόν;"



Παιδιά της μνήμης οι αναμνήσεις, ενεργοποιούνται σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς όπου η μοναξιά δεν είναι επιλογή, είναι κατάντια. Τότε πλησιάζεις αργά το παρελθόν και -κινηματογραφικώ τω τρόπω- προσπαθείς να καταλάβεις, να αντιληφθείς το χρόνο!
Κι εκείνοι ,κατά το «ήλθον ,είδον,απήλθον»,έζησαν με το παρελθόν και όσο δύσκολο τόσο μεγάλη η αγαλλίαση. Και μεταξύ θλίψης και χαράς, ακουμπούσαν στη θλίψη, γιατί η χαρά από την πολλή, σύντομη χαρά, δεν περνιέται και στα σοβαρά, ενώ η θλίψη, άλλο συναίσθημα βαρύ, που δένει τον κόσμο, αριστοτεχνικά θαρρείς, στην ανίχνευση των βημάτων, μέχρι να βρεθεί η άκρη.
Και τώρα να, μπροστά στο αδιέξοδο μιας φοβερής κατάστασης - υπαίτιος πάντα ο άνθρωπος-τώρα στον φιλελεύθερο αγοραίο κόσμο μας, αναγκάζεσαι να μπεις στης μνήμης το βιβλίο και αναμερίζοντας τις θύμησες να κουρνιάσεις σιωπηλά σε κάποιες φωτοσκιάσεις, να κουβεντιάσεις με πρόσωπα -οι φωτογραφίες επιτελούν αυτόν τον σκοπό σχεδόν πάντοτε -και ίσως να πάρεις και την απάντηση στο ερώτημα :γιατί φτάσαμε σε αδιέξοδο;
Κι αν μια σκέψη σου, έλεγε να αλλάξεις λαό, πατρίδα τώρα να, όπου και να πας θα υφίστασαι την ίδια απελπιστικά μεγάλη ταλαιπωρία. Μετά τους φοβερούς πολέμους, άρχισες να αγωνίζεσαι για την παγίωση της ειρήνης κι όταν το πέτυχες αγωνίστηκες για την μακροβιότητά της, πάση θυσία.
Τότε ήρθαν τα αγαθά, που έφεραν τα μεγαλεία, λάτρεψες τον καταναλωτισμό και έφτιαξες τον μικρόκοσμο της ιδιωτικής σου ζωής. Εκεί στις ανέσεις σου και στην απάθειά σου, άφησες να σε
χειραγωγήσει η τηλοψία και το συμφέρον, όταν κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να «πειραματιστούν» για ένα καλύτερο αύριο, το αύριό σου και αυτό των παιδιών σου, το αύριό τους, μέσα από μια νέα τάξη πραγμάτων.
Κατάλαβα, τώρα, δεν σε παρέσυρε καμιά φωτογραφία, κανένα παρελθόν, γιατί ναι σε θλίβει το παρόν και η θλίψη σε τραβάει μέχρι την αρχή της. Αύριο πάλι. Αντιμέτωπος με τον θάνατο που γεννά ,ένας νέος ιός, ίσως χρειαστεί να κοιτάξεις πίσω, γιατί πιο μπροστά δεν θα πας, πρέπει να περάσεις τα αδιέξοδα και αυτά, σου τα μαθαίνει το παρελθόν ,εκτός κι αν θες να τα αγνοήσεις.
Μάλλον τα αγνοείς, αφού ένας νέος πόλεμος έχει αρχίσει.

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός


H φωτογραφία είναι από https://www.leyendoenelbus.com/